ساخت پاوپوینت با هوش مصنوعی
کم تر از 5 دقیقه با هوش مصنوعی کافه پاورپوینت ، پاورپوینت بسازید
برای شروع ساخت پاورپوینت کلیک کنید
شما در این مسیر هستید :خانه / محصولات /powerpoint / دانلود پاورپوینت کلیاتی درباره معاد (کد17317)
سفارش انجام پاورپوینت - بهترین کیفیت - کم ترین هزینه - تحویل در چند ساعت 09164470871 ای دی e2proir
دانلود پاورپوینت کلیاتی درباره معاد (کد17317)
شناسه محصول و کد فایل : 17317
نوع فایل : Powerpoint پاورپوینت
قابل ویرایش تمامی اسلاید ها دارای اسلاید مستر برای ویرایش سریع و راحت تر
امکان باز کردن فایل در موبایل - لپ تاپ - کامپیوتر و ...
با یک خرید میتوانید بین 342000 پاورپینت ، 25 پاورپوینت را به مدت 7 روز دانلود کنید
هزینه فایل : 105000 : 54000 تومان
فایل های مشابه شاید از این ها هم خوشتان بیاید !!!!
توضیحات محصول دانلود پاورپوینت کلیاتی درباره معاد (کد17317)
دانلود پاورپوینت کلیاتی درباره معاد
دانلود پاورپوینت کلیاتی درباره معاد
عنوان های پاورپوینت کلیاتی درباره معادعبارتند از :
کلیاتی درباره معاد
معاد
معنای معاد
منابع شناخت در باب معاد
اینک به اجمال به بحث در باب این منابع خواهیم پرداخت
اهتمام قرآن به موضوع معاد
اینک به برخی از آیات قرآن در این باره اشاره می کنیم:
وابستگی معاد به روح
نمونه های مشابه معاد
ابراهیم و احیای مردگان
زنده شدن عُزَیز
اصحاب کهف
رویش گیاهان
براهین عقلی معاد
شبهه اعاده معدوم
شبهه قدرت فاعل
تکه ها و قسمت های اتفاقی از فایلکلیاتی درباره معاد
معاد
معنای معاد
«معاد» از نظر لغوی به معنای بازگشتن است و در اصطلاح به معنای دوباره زنده شدن آدمی پس از مرگ است.
از موضوعات بسیار مهم و سرنوشت ساز انسان، معاد است. انسان به دو دلیل به تحقیق درباره معاد علاقه مند است:
اول، انسان ذاتاً علم دوست و حقیقت جو است، به ویژه درباره آنچه با زندگی او ارتباط دارد و معاد از این گونه موضوعات است. انسان می خواهد بداند که آیا زندگی اش با مرگ پایان می یابد یا پس از آن زندگی دیگری خواهد داشت؟ کیفیت انتقال از این زندگی به آن زندگی چگونه است؟ زندگی آن دنیا چند مرحله ای است؟ آیا لوازم و وسایل مورد نیاز آن دنیا را باید در همان جا تهیه نمود یا اینکه زندگی این جهان، مقدمه و زمینه ساز خوشی ها و ناخوشی های آن جهان است و به تعبیری این دنیا مزرعه آخرت است؟ پاسخ به این پرسش ها است که می تواند عطش حقیقت جویی آدمی را تا حدی فرو نشاند.
دوم. شناخت غایت و هدف زندگی برای انسان از اهمیت زیادی برخوردار است؛ زیرا در شکل گیری فعالیت ها و اعمال انسان نقش مهمی دارد.
انسانی که مرگ را پایان زندگی خود می داند، رفتار خود را به گونه ای تنظیم می کند که به هر طریق ممکن نهایت لذت را در این دنیا ببرد و تنها نیازها و خواسته های زندگی دنیوی خود را تأمین کند. اما کسی که به زندگی جاودانه اعتقاد دارد، برنامه زندگی دنیوی خود را به گونه ای سامان می بخشد که هر چه بیش تر برای زندگی جاودانه اش سودمند باشد و از سوی دیگر، سختی ها و ناکامی های زندگی دنیا، او را دلسرد و ناامید نمی کند و پیوسته در راه کسب سعادت و کمال ابدی می کوشد.
منابع شناخت در باب معاد
منابع شناختی که دراختیار آدمی قرار دارد، عبارتند از:
علوم تجربی
علوم عقلی
علوم عرفانی
علوم وحیانی
اینک به اجمال به بحث در باب این منابع خواهیم پرداخت
از آنجا که معاد در قلمرو عالم غیب قرار دارد، موضوع حس و تجربه قرار نمی گیرد و نمی تواند موضوع علوم تجربی واقع گردد، زیرا که علوم تجربی مبتنی بر حس و تجربه اند. بنابراین معاد از قلمرو و علوم تجربی خارج می باشد.
علوم تجربی در قلمرو عالم غیب، مجبور به سکوت است. آنان که مرگ را تجربه کرده اند، در این عالم نیستند و آنان که در این عالم هستند از کیفیت مرگ بی اطلاعند.
بنابراین نمی توانیم از طریق علوم تجربی نسبت به چگونگی مرگ و مراحل بعد از آن، آگاهی پیدا کنیم.
هر چند که پدیده مرگ و معاد انسان موضوع علوم تجربی قرار نمی گیرد ولی همه آدمیان دوباره زنده و سرسبز شدن گیاهان را نظاره می کنند. درختانی که در زمستان طراوات خود را از دست داده و به تعبیری فاقد حیات نباتی هستند، دوباره در فصل بهار حیات پیدا کرده و شاداب و سرسبز می شوند. ولی بحث ما مربوط به معاد انسان است. البته در طول تاریخ افرادی نظیر حضرت ابراهیم و حضرت عیسی و برخی از پیروان او بوده اند که با حس و چشم سر، دوباره زنده شدن حیوانات و انسان را مشاهده نموده اند ولی این موارد، مصداق اعجار بوده و ویژگی تکرارپذیری و آزمون پذیری را فاقدند.
علوم فلسفی که ابزار آن عقل و استدلال عقلانی است، قادر است با استدلال به کلیاتی از جهان آخرت دسترسی پیدا کند. برای مثال اصل معاد و جاودانگی نفس را اثبات نماید ولی در مورد شناخت جزئیات جهان پس از مرگ، ناتوان است. و آدمی، ناگزیر است برای آگاهی از جهان آخرت به منبع و حیاتی چشم بدوزد.
در طول تاریخ عارفان و اولیا الهی وجود داشته اند که با ابزار شهود و رویت قبلی، نسبت به عالم آخرت و یا عالم غیب آگاهی هایی راکسب نموده اند، ولی این آگاهی ها جنبه شخصی داشته است، و در اختیار همگان قرار نگرفته است.
البته این آگاهی های عرفانی، به شرطی برای دیگران معتبر است که یا عصمت واجدین شهود اثبات شده باشد و یا این که به یافته های آنان کاملاً اطمینان داشته باشیم.
راه کسب شناخت صحیح و تفصیلی در باب معاد غیب، وحی و تعالیم انبیا الهی است که از انب خداوند که عالم و قادر مطلق و خالق انسان و عوالم مختلف است به انسان ارزانی داده شده است. چنین آموزه هایی از هر گونه خطا و اشتباه مصون است. بنابراین بیشتر بحث های در باب معاد برگرفته از تعالیم انبیا الهی است.
اهتمام قرآن به موضوع معاد
پس از توحید، موضوع مهمی که قرآن به آن اهتمامی ویژه دارد، معاد است. شمار آیات قرآن درباره جهان پس از مرگ بیش از 1400 آیه است و این تعداد آیه، نشانگر اهمیت معاد است. معاد، مورد اهتمام همه انبیای الهی نیز بوده است. اصولاً دعوت به دین، در صورتی معنا دارد که زندگی پس از مرگ جزء اصول اساسی آن باشد.
اینک به برخی از آیات قرآن در این باره اشاره می کنیم:
آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده ایم، و به سوی ما بازگردانده نمی شوید؟!
آیا انسان می پندارد که هرگز استخوان های او را (پس از متلاشی شدن) جمع نخواهیم کرد؟!
آری، قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم. (انسان در معاد شک ندارد) بلکه می خواهد (آزاد باشد و بی ترس از دادگاه قیامت) تمام عمر گناه کند.
این آیات علاوه بر اینکه به معاد اشاره دارد، به دلیل انکار آن نیز اشاره می فرماید و نشان می دهد که علت انکار معاد این است که آدمی می خواهد راه بری گناهکاری او باز باشد؛ زیرا اگر کسی به معاد اعتقاد داشته باشد، پیوسته مراقب رفتار و کردار خود است و گناه و نافرمانی نمی کند.
بنابر آیه ای دیگر خداوند هنگام هبوط آدم به زمین، فرمود:
فرود آیید که برخی از شما دشمن برخی دیگرید، و برای شما در زمین نا هنگامی (معین) قرارگاه و برخورداری است. فرمود: در آن (زمین) زندگی می کنید و در آن می میرید و (در رستاخیز) از آن برانگیخته خواهید شد.
این نوع خطابات درباره معاد و هنگام هبوط آدم، نشانگر مأموریت آدم بر اشاعه اندیشه معاد در میان فرزندان خود است.
بنابر آیات قرآن، حضرت نوح در همان حال که با شرک و بت پرستی مبارزه می کرد، اندیشه معاد را به صورت صریح پیش می کشید و از قوم خود می خواست که از خدا طلب آمرزش کنند. قرآن سخن نوح را چنین نقل می فرماید:
خداوند شما را مانند گیاهی از زمین رویانید، سپس شما را به همان زمین باز می گرداند و بار دیگر شما را خارج می سازد.
دعوت به معاد در تورات کنونی بسیار اندک مطرح شده است و شاید میل باطنی قوم یهود به زندگی دنیوی آنان را واداشته است تا آیات معاد را از تورات حذف کنند؛ اما قرآن مسأله معاد را از زبان حضرت موسی (ع) با تأکید تمام نقل می کند:
و موسی گفت: من بره پروردگارم و پروردگار شما پناه می برم از هر متکبری که به روز حساب ایمان نمی آورم.
بنابر آیات قرآنی، حضرت عیسی (ع) در همان روز که به دنیا آمد، از معاد یادکرد و فرمود:
سلام بر من، در آن روز که متولد شدم و آن روز که می میرم و آن روز که زنده برانگیخته خواهم شد.
بدین سان، از مجموع آیات بر می آید که در دیدگاه قرآن، اعتقاد به معاد از اصول اساسی تعالیم انیای الهی است و این می تواند دلیل نقلی بر وجود معاد نیز باشد.
وابستگی معاد به روح
معاد ارتباط تنگاتنگی با حقیقت انسان دارد و هر نظریه ای که در باب حقیقت انسان پذیرفته شود، در ان تأثیر می گذارد. چنان که گذشت، معنای لغوی و اصطلاحی معاد عبارت است از بازگشت و زنده شدن آدمی پس از مرگ. از معنای معاد برمی آید که باید حقیقت ثابتی در انسان باشد که بازگشت کند. اگر حقیقت ثابت را باور نکنیم، نمی توانیم تصور صحیحی از معاد به اندیشه آوریم. اگر انسان به کلی نابود شود و انسان جدیدی پدید آید که هیچ وجه مشترکی با او ندارد، بازگشت انسان اولی دانلود پاورپوینت کلیاتی درباره معاد
نمونه های مشابه معاد
خداوند در قرآن به نمونه های مشابه معاد اشاره می نماید تا روشن گردد که خدا، قدرت آنان را دارد که دوباره انسان ها را زنده کند همان گونه که خلقت اولیه آنها نیز به دست خدا بوده است.
یا این که نمونه ها، شاهدی است بر این که انسان ها به طور ملموس پدیده معاد را بنگرند تا اطمینان قلبی پیدا کنند، هر چند که با استدلال و تعقل به آن رسیده اند. یا این که خود این نمونه ها، بهترین دلیل بر وقوع معاد است.
ابراهیم و احیای مردگان
مفسران اسلامی نقل می کنند که ابراهیم (ع) از کنار دریایی می گذشت. مردی را دید که کنار دریا افتاده، قسمتی از بدنش در آب و قسمتی دیگر بیرون است و حیوانات دریایی و خشکی از دو طرف، هجوم آورده، او را می خورند و اجزای بدنش از هم پاشیده اند. دیدن این صحنه، او را به تفکر در معاد واداشت که چگونه بار دیگر زنده می شود، از خدا خواست تا کیفیت زنده شدن مردگان را پس از متلاشی شدن اجزای آنها، برای او بنمایاند. شکی نیست که حضرت ابراهیم(ع) از طریق عقل و وحی به معاد آگاه بود و به آن ایمان داشت؛ ولی برای یقین بیش تر و اطمینان قلبی چنین درخواستی را مطرح نمود. قرآن در این باره می فرماید:
به یادآور، هنگامی که ابراهیم گفت: خدایا به من نشان بده که چگونه مردگان را زنده می کنی؟
خدا گفت: مگر ایمان نیاورده ای؟ عرض کرد: چر؛ ولی می خواهم قلبم آرامش یابد. خدا فرمود: پس چهار پرنده را انتخاب کن و آنها را (پس از ذبح کردن) قطعه قطعه کن (و در هم بیامیز)، سپس بر هر کوهی پاره ای از آنها را بگذار. آنگاه آنها را فرابخوان؛ شتابان به سوی تو می آیند، و بدان که خدا توانا و حکیم است.
در روایات آمده است که این چهار مرغ عبارت بودند از: طاووس، کبوتر، خروس و کلاغ.
از این آیه به خوبی برمی آید که خدا، در روز قیامت، قادر است انسان ها را بعد از متلاشی شدن بدنشان، دوباره زنده کند.
زنده شدن عُزَیز
عزیز یا به تعبیر برخی روایات ارمیا، که از انبیای بنی اسرائیل بود، هنگام سفر در حالی که بر مرکبی سوار بود و قدری غذا و آشامیدنی همراه داشت، از کنار یک آبادی گذشت که دیوارهای آن، برسقف های آن فرو ریخته بود و اجساد و استخوان های پوسیده ساکنان آن به چشم می خورد. وقتی این منظره وحشت زا را دید، گفت: چگونه خداوند این مردگان را زنده می کند؟!
البته این سخن از روی انکار و تردید نبود؛ بلکه از سر تعجب بود. او یکی از برگزیدگان خدا بود و از ذیل آیه که می فرماید: «می دانم که خدا بر همه چیز توانا است» می توان دریافت که او از ابتدا به معاد آگاه بوده است و از سر تعجب سوال کرده است. خداوند برای رفع تعجب، جان او را گرفت و صدسال بعد زنده اش کرد و از او پرسید: چقدر در این بیابان بوده ای؟ او پنداشت که زمانی اندک در آنجا درنگ کرده است. بیدرنگ در جواب عرض کرد: یک روز یا کم تر!
به او خطاب شد: صد سال در اینجا بوده ای. اکنون به غذا و آشامیدنی خود نظری بیفکن و ببین چگونه در این مدت به فرمان خداوند هیچ تغییری در آن پیدا نشده است؛ ولی برای اینکه بدانی صد سال از مرگ تو گذشته است، نگاهی به مرکب خود بینداز و ببین که از هم متلاشی و پراکنده شده و مرگ آن را از هم متفرق ساخته است. سپس نگاه کن و ببین چگونه اجزای پراکنده آن را گرد می آوریم و زنده اش می کنیم. عزیز در این هنگام گفت: «می دانم که خداوند بر هر چیزی توانا است.»
اصحاب کهف
فرمانروایی به نام دسیوس (=دقیانوس) در سالهای 249-251 م. بر روم حکومت می کرد. چون بر شوکت، جلال و جبروتش افزوده شد، با سرکشی هر چه تمام ادعای ربوبیت کرد و سران قوم را به اطاعت خود فرا خواند. هر کس خدایی او را می پذیرفت، مال فراوان به او می بخشید و هر کس را که از او پیروی نمی کرد، می کشت. گروهی از جوانان پاکدامن برای فرار از دست حاکم جبار، شهر را به بهانه شکار ترک کردند و سگی نیز همراه داشتند. به غاری رسیدند و به آن پناه بردند. مشیت الهی بر این تعلق گرفت که 309 سال در غار به حالت خواب بمانند. پس از بیداری، پنداشتند یک یا نیم روز بیش تر درنگ نکرده اند. قرار شد یکی از آنان برای تهیه غذا به شهر برود. او پس از ورود به شهر همه چیز را تغییر یافته دید. قیافه مردم و اوضاع شهر به کلی دگرگون شده بود. ماجرایی برایش پیش آمد و او را نزد پادشاه بردند و در نهایت فهمیدند که او از کسانی است که در چند صد سال پیش ناپدید شده اند؛ زیرا حادثه ناپدید شدن آنها سینه به سینه نقل و احیاناً در کتاب های تاریخ ثبت شده بود.
مردم شهر با مشاهده این حادثه، درس بزرگی درباره معاد آموختند: زیرا فهمیدند که زنده شدن مردگان در روز رستاخیز امر آسان است. قرآن در این باره می فرماید:
بدین سان مردم را متوجه حال آنها (اصحاب کهف) کردیم تا بدانند وعده خدا حق است و (در فرا رسیدن) قیامت هیچ شکی نیست.
زنده شدن مردگان به دست عیسی (ع)
آیات قرآن، به روشنی دلالت دارند که حضرت عیسی (ع) مردگان را به اذن خدا زنده می کرده و نابینایان را شفا می بخشیده است. قرآن می فرماید:
(به خاطر بیاور) هنگامی را که خداوند به عیسی بن مریم گفت: یادکن نعمتی را که به تو و مادرت بخشیدم؛ زمانی که تو را به روح القدس تقویت کردم که در گاهواره و هنگام بزرگی (با وحی)، بامردم سخن می گفتی و هنگامی که کتاب و حکمت وتوراتو انجیل را به تو آموختم و هنگامی که به فرمان من، از گل چیزی به صرت پرنده می ساختی و در آن می دمیدی و به فرمان من پرنده ای می شد و کور مادرزاد و مبتلا به بیماری پیسی را به اذن من، شفا می دادی و مردگان را نیز به فرمان من زنده می کردی ... .
رویش گیاهان
رویش گیاهان پس از خشکی و مردگی، مانند زنده شدن انسان پس از مرگ است. تأمل در این پدیده، که همواره در پیش چشمان انسان ها رخ می دهد، برای آنان کافی است تا به امکان حیات خود پس از مرگ، پی ببرند؛ ولی بسیاری از این پدیده عادی و متعارف غافلند. قرآن در این باره می فرماید:
به آثار رحمت الهی بنگر که چگونه زمین را بعد از مردنش زنده می کند؛ چنین کسی زنده کننده مردگان (در قیامت) است و او بر همه چیز توانا است.
زمین را (در فصل زمستان) خشک و مرده می بینی؛ اما هنگامی که آب باران بر آن فرو می فرستیم، به حرکت در می آید و می روید و از هر نوع گیاهان زیبا می رویاند. این به سبب آن است که (بدانید) خداوند حق است و او است که مردگان را زنده می کند و بر هر چیز توانا است.
برای کسانی که به حجبیت قرآن باور دارند و آن را معجزه جاویدان می دانند، این نمونه های مشابه معاد، به روشنی دلالت بر آن دارد که معاد، امر ممکن و شدنی است و خدا بر انجام آن توانا است.
براهین عقلی معاد
همان طور که قبلاً اشاره شد بیش تر بحث ها در باب معاد، باید از آموزه های وحیانی گرفته شود؛ ولی عقل هیز تا حدی می تواند کلیاتی را در باب معاد از جمله وجود معاد را اثبات نماید هر چند همین براهین عقلی را می توان در قالب برهان نقلی نیز بازآفرید. اینک به برخی از آنها اشاره می کنیم:
برهان فطرت
فطرت به معنای نوع آفرینش است؛ یعنی انسان به گونه ای آفریده شده است که میل به زندگی جاویدان و بقا دارد و از نیستی و فنا بیزار است. دنیا، شایستگی ابدیت ندارد. بنابراین، حیات جاویدان یا سرای آخرت و معاد، ضروری خواهد بود؛ زیرا اگر معاد و آخرت وجود نداشت، میل به بقا و جاودان طلبی ابدیت خواهی در نهاد انسان باطل و بیهوده بود ممکن نیست که در فطرت آدمی میل به آب وجود داشته باشد، ولی آبی در کار نباشد.
برهان حکمت
خدا حکیم و بی نیاز مطلق است و هیچ کار لغو و بیهوده ای انجام نمی دهد. آفرینش او گزاف و بازیگری نیست. از این رو، آفرینش هر موجود و نیز شرایط رشد و تکامل آن رابه گونه ای بر نهاده است که به کمال مطلوب خود برسد. بنابراین، نظام آفرینش، نظام احسن است؛ یعنی بهتر از آن قابل تصور نیست. برای مثال، اگر گیاهان و جانداران آفریده شوند، ولی امکانات و شرایط مناسب حیات آنها از قبیل نور و غذای لازم فراهم نباشد و به سرعت از بین بروند، چنین آفرینشی لغو و بیهوده است.
از سوی دیگر، در انسان میل به جاودانگی و همچنین قابلیت جاودانگی و بقا برای روح غیر مادی او وجود دارد. حال اگر شرایط و بستر این گونه زندگی برای او فراهم نباشد، آفرینش او لغو و بیهوده خواهد بود. و از آنجا که خداوند حکیم و بی نیاز، خالق انسان را برای جاودانگی انسان مهیا نموده اس. بنابراین، غیر از دنیای مادی و موقت، سرای جاویدان نیز وجود دارد که آدمی در آنجا جاویدان زندگی کند. آیات قرآن، که بر این برهان اشاره دارند، عبارتند از :
آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده ایم، و به سوی ما باز نمی گردید؟!
برهان عدالت
از صفات خداوند، عدل است و آفرینش او نیز بر عدالت است؛ چنان که پیامبر (ص) و امیرالمومنین(ع) بر این حقیقت تصریح کرده اند:
به عدالت است که آسمان ها و زمین برافراشته شده است.
خداوند به هیچ انسانی ظلم نمی کند و با همه انسانها به عدالت رفتار می کند:
بی گمان، خداوند هیچ ظلمی به مردم روا نمی دارد.
با این همه، ما در جهان می بینیم که اسنان های با فضیلتی به پاداش اعمال خود نرسیده اند و در مقابل، انسان های شروری نیز به کیفر اعمال خود نمی رسند. چگونه می توان کسی را که هزاران بی گناه را کشته است، مجازات کرد؟! بسیاری از جنایات او بی کیفر می ماند. بنابراین، از آنجا که دنیا، ظرفیت تحقق عدالت را ندارد و از طرفی دیگر چون خدا عادل است و در حق هیچ انسانی ظلم روا نمی دارد و در پیشگاه او ستمگران و بدکاران با نیکان برابر نیستند پاداش و کیفر هر عملی را به تناسب می دهد، باید جهان دیگری باشد که عدالت خدا را بر تابد و در آنجا پاداش و کیفر هرکس بنابر عملش داده شود. امیرالمومنین (ع) در این باره می فرماید:
خداوند دنیا را نه برای پاداش دوستانش پسندید و نه برای کیفر دشمنانش.
آیاتی که بر این حقیقت دلالت دارند و گواهی می دهند که خداوند تبهکاران و صالحان را برابر نمی داند، عبارتند از:
آیا ما کسانی را که ایمان آورده اند و عمل نیک انجام داده اند با مفسدان در وی زمین یکسان قرار می دهیم؟! آیا با پرهیزکاران و تبهکاران به یکسان رفتار می کنیم؟!
خداوند در این آیه با لحن تعجب آمیزی تساوی در کیفر و پاداش را انکار می فرماید و آن را با عدل الهی سازگار نمی داند.
آیا کسانی که مرتکب کارهای بد شده اند پنداشته اند که آنان را مانند کسانی قرار می دهیم که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند (به طوری که) زندگی آنها و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داوری می کنند!
. برهان معقولیت
دیگر از راه هایی که آدمی می تواند به حقانیت معاد راه یابد، برهان معقولیت است که در گذشته از آن با عنوان «دفع ضرر محتمل» یاد می کردند. اگر آدمی اعتقاد به معاد و عدم اعتقاد به معاد را کنار هم بگذارد و مزایا و معایب هر یک را محاسبه کند، پی می برد که اعتقاد به معاد از رجحان بیش تری برخوردار است. بنابراین اعتقاد به معاد معقول تر است. انسان هر جا احتمال ضرر و خسارت مادی و دنیوی بدهد، با تمام توان در رفع آن می کوشد و عقل، در چنین مواردی فرمان به احتیاط می دهد؛ مثلاً شما عازم کوه پیمایی هستید و قصد دارید در همان روز برگردید؛ اما اگر کسی به شما بگوید، شاید موانعی برای شما پیش آید که نتوانید به موقع برگردید، شما چون احتمال تأخیر می دهید، آب و غذای لازم با خود می برید تا مبادا از گرسنگی و تشنگی به سختی افتید. حال، هزاران پیامبر که به راستگویی شهرت داشتند، به آدمی خبر داده اند که روز عظیم و واقعه ای تکان دهنده و دنیایی دیگر در پیش است. آیا انسان نباید احتیاط کند و وسایل لازم را از سر احتیاط با خود ببرد؟ اگر دنیای دیگر نبود که ضرر نکرده ایم و اگر بود – که دلایل قطعی نیز به آن گواهی می دهند – کسانی که با آمادگی لازم نرفته اند، زیان می کنند.
امام رضا(ع) در روایتی در گفت و گو با فرد منکر معاد به همین معنا اشاره می فرماید:
یکی از زنادقه وارد مجلسی شد که امام رضا (ع) در آن حضور داشت. امام (ع) فرمود: ای مرد! اگر اعتقاد شما صحیح است – در صورتی که در واقع چنین نیست – آیا ما و شما مساوی نیستیم و نماز، روزه، زکات و اقرار و تصدیق، زیانی به ما نمی رساند؟ مرد ساکت شد. سپس امام در ادامه فرمود: اگر اعتقاد ما بر حق باشد – در صورتی که در واقع اعتقاد ما بر حق است – آیا چنین نیست که شما به هلاکت می رسید و ما به رستگاری؟
منکران معاد و انگیزه انکار
قرآن بیان می دارد که منکران معاد زندگی را منحصر به این دنیا می دانند و بر این ادعای خود، هیچ دلیلی ندارند؛ بلکه از سر جهل چنین می پندارند، قرآن می فرماید:
آنها گفتند: غیر از زندگانی دنیایی ما (دنیای دیگری) نیست؛ می میریم و زنده می شویم و ما را جز طبیعت هلاک نمی کند. آنان به این سخن که می گویند علیم ندارند؛ بلکه تنها حدس می زنند (و گمانی بی پایه دارند).
البته برخی می دانند که با اعتقاد به معاد، دیگر نمی توانند به امیال نفسانی و شهوانی خود جامعه عمل بپوشانند و از این رو معاد را انکار می کنند. آنان می خواهند راه برای گناهکاری باز باشد و در فساد و خوشگذرانی هر چه بیش تر غوطه ور شوند و اگر شبهه ای را مطرح می کنند، بهانه ای بیش نیست. قرآن می فرماید:
(انسان در معاد شک ندارد) بلکه می خواهد (آزاد باشد و بی ترس از قیامت) در تمام عمر گناه کند. از این رو (با لحنی انکارآمیز) می پرسد: قیامت کی خواهد بود؟
اینک به برخی از شبهات در این باره اشاره می نماییم.
شبهه اعاده معدوم
برخی پنداشته اند که حقیقت انسان همین بدن مادی است که با متلاشی شدن، از بین خواهد رفت و بر فرض که آفرینش جدیدی برای انسان صورت پذیرد، پیوندی با آفرینش نخستین ندارد؛ بلکه انسان دیگری خواهد بود. قرآن در این باره می فرماید:
از تعبیر «در زمین گم شدیم» برداشت می شود که آنان گمان می برده اند حقیقت انسان همان جسم است که آن نیز در زمین گم می شود؛ ولی خداوند می فرماید: در لحظه مرگ، فرشته مرگ، جان و روح شما را می ستاند که حقیقت شما همان است و آن هم باقی است و تنها بدن متلاشی می شود که با بازگشت اجزای مادی، انسان، به حیات خود ادامه خواهد داد.
شبهه قدرت فاعل
دانلود پاورپوینت کلیاتی درباره معاد
30 تا 70 درصد پروژه | پاورپوینت | سمینار | طرح های کارآفرینی و توجیهی | پایان-نامه | پی دی اف مقاله ( کتاب ) | نقشه | پلان طراحی | های آماده به صورت رایگان میباشد ( word | pdf | docx | doc | )
