ساخت پاوپوینت با هوش مصنوعی
کم تر از 5 دقیقه با هوش مصنوعی کافه پاورپوینت ، پاورپوینت بسازید
برای شروع ساخت پاورپوینت کلیک کنید
شما در این مسیر هستید :خانه / محصولات /powerpoint / دانلود پاورپوینت بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی (کد17172)
سفارش انجام پاورپوینت - بهترین کیفیت - کم ترین هزینه - تحویل در چند ساعت 09164470871 ای دی e2proir
دانلود پاورپوینت بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی (کد17172)
شناسه محصول و کد فایل : 17172
نوع فایل : Powerpoint پاورپوینت
قابل ویرایش تمامی اسلاید ها دارای اسلاید مستر برای ویرایش سریع و راحت تر
امکان باز کردن فایل در موبایل - لپ تاپ - کامپیوتر و ...
با یک خرید میتوانید بین 342000 پاورپینت ، 25 پاورپوینت را به مدت 7 روز دانلود کنید
هزینه فایل : 105000 : 54000 تومان
فایل های مشابه شاید از این ها هم خوشتان بیاید !!!!
توضیحات محصول دانلود پاورپوینت بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی (کد17172)
دانلود پاورپوینت بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
دانلود پاورپوینت بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
عنوان های پاورپوینت بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانیعبارتند از :
بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
پسمانده های مراقبت از تندرستی : تعریف و طبقه بندی
منابع عمده ی تولید پسمانده های مراقبت از تندرستی
ایجاد پسمانده در مراقبت از تندرستی
تصفیه و دفع پسمانده های خطرناک مراقبت ازتندرستی
محفظه سازی (Encapsulation ) :
5- مدیریت پسمانده های خطرناک مراقبت از تندرستی بر حسب رده های پسمانده ها
پسمانده های دارویی:
پسمانده های پرتوساز:
تکه ها و قسمت های اتفاقی از فایل بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
پسمانده های مراقبت از تندرستی : تعریف و طبقه بندی
تعریف:
پسمانده های مراقبت از تندرستی شامل همه ی پسمانده های تولید شده به وسیله ی مؤسسات مراقبت از تندرستی ، مراکز پژوهشی و آزمایشگاههاست. علاوه بر این پسمانده های ناشی از منابع «کوچک» یا «پراکنده» مانند پسمانده های تولید شده در جریان اجرای مراقبت از تندرستی در خانه (مانند تزریقات انسولین ، دیالیز و غیره ) را هم شامل می شود.
طبقه بندی پسمانده های خطرناک مراقبت از تندرستی در جدول زیر خلاصه شده است.
منابع عمده ی تولید پسمانده های مراقبت از تندرستی
بیمارستانها
بیمارستانهای دانشگاهی.
بیمارستانهای عمومی.
بیمارستانهای شهرستان.
سایر مؤسسات مراقبت از تندرستی
خدمات مراقبت پزشکی فوریتی.
درمانگاه ها و مراکز خدمات بهداشتی – درمانی.
درمانگاهای مامایی و زایشگاه .
مراکز دیالیز.
خانه های کمک های اولیه و آسایشگاه بیماران.
آسایشگاه ها و مؤسسات مراقبت دراز مدت.
مراکز انتقالی .
خدمات پزشکی نظامی .
مراکز پژوهشی و آزمایشگاه های مربوطه
آزمایشگاه های پزشکی و زیست پزشکی .
آزمایشگاهها و مؤسسات بیوتکنولوژی (زیست –فناوری).
مراکز پژوهش پزشکی.
مراکز کالبد شکافی و نگهداری اجساد
پژوهش و آزمایشهای جانوری
بانک خون و خدمات گردآوری خون
خانه های پرستاری از سالمندان
ایجاد پسمانده در مراقبت از تندرستی
در چند مطالعه نشانه ای از ایجاد پسمانده در کارهای مراقبت از تندرستی ارائه شده است. داده های به دست آمده از بعضی از این بررسی ها در چند مطالعه ای که تاکنون انجام گرفته است نشان می دهد که ایجاد پسمانده در کارهای مراقبت از تندرستی نه فقط در کشورهای مختلف بلکه در داخل هر یک از کشورها نیز متفاوت است. ایجاد پسمانده به عوامل متعددی بستگی دارد: مانند استقرار روشهای مدیریت پسمانده ، نوع موسسه مراقبت از تندرستی ، نوع تخصص های موجود در بیمارستان ، سهم اقلام قابل استفاده ی مجدد و مصرف شده در مراقبت از تندرستی ، و سهم بیماران درمان شده به صورت مراقبت روز. بنابراین پیشنهاد شده که این داده ها فقط به عنوان نمونه در نظر گرفته شوند نه به عنوان پایه ای برای مدیریت پسمانده در هر یک از موسسات مراقبت از تندرستی .
در کشورهای کم درآمد و با درآمد متوسط ایجاد پسمانده در کارهای مراقبت از تندرستی به طور معمول کمتر از کشورهای پردرآمد است. ولی دامنه مقادیر ایجاد پسمانده در کشورهای دارای درآمد مشابه باحتمال به گستردگی دامنه آن در کشورهای پردرآمد نسبت به کشورهای فقیرتر هست.
مقدار پسمانده مواد پرتوزا به طور معمول در مقایسه با پسمانده های تولید شده در صنعت هسته ای بسیار کمتر است.
در کشورهای روبه پیشرفت که خود درباره پسمانده های ناشی از کارهای مراقبت از تندرستی بررسی انجام نداده اند برآوردهای ذیل را در حدود متوسط توزیع پسمانده های مراقبت از تندرستی می توان به عنوان برنامه ریزی مقدماتی سودمندی برای مدیریت پسمانده ها انجام داد:
- هشتاد درصد پسمانده های عمومی مراقبت از تندرستی که می توان با دستگاههای عادی خانگی و سیستم ها مدیریت پسمانده در شهرها با آنها برخورد کرد.
- پانزده درصد پسمانده های عفونی و آسیب شناختی .
- یک درصد پسمانده اجسام برنده و نوک تیز.
- سه درصد پسمانده مواد شیمیایی و دارویی.
کمتر از 1% پسمانده های ویژه مانند پسمانده های سایتوتوکسیک و پرتوساز، ظروف تحت فشار ، یا ترمومترهای شکسته و باتریهای مصرف شده.
پیش از اجرای هر برنامه ریزی باید موسسه مراقبت از تندرستی مقدار تولید پسمانده های خود بویژه پسمانده های خطرناک مراقبت از تندرستی را برآورد کند.
خطرهای پسمانده های مراقبت از تندرستی
1- پسمانده های مراقبت از تندرستی
شامل بخش بزرگی از زباله های عمومیو سهم کوچکتری از پسمانده های خطرناک اند.
انواع خطر:
مواجهه با پسمانده های خطرناک مراقبت از تندرستی می تواند موجب بیماری یا آسیب صدمه ای شود. ماهیت خطرناک پسمانده های مراقبت از تندرستی ممکن است به علت یک یا چند خصوصیت از خصوصیات ذیل باشند:
- عوامل زنده ی بیماریزا داشته باشد.
- ژنوتوکسیک باشد.
- دارای سم یا ماده ی شیمیایی یا دارویی خطرناک باشد.
- مواد پرتوساز داشته باشد.
- اجسام برنده و نوکتیز داشته باشد.
اشخاص در معرض خطر:
همه ی کسانی که در معرض خطر پسمانده های خطرناک مراقبت از تندرستی باشند در معرض خطر بالقوه هستند؛ از جمله : کسانی که در مؤسسات مراقبت از تندرستی تولید کننده ی پسمانده های خطرناک اند ، و کسانی که خارج از این مؤسسات اند ولی یا با این پسمانده ها سر و کار دارند و یا در معرض آنها قرار می گیرند (به علت مدیریت نادرست).
گروههای اصلی در معرض خطر عبارت اند از:
- پزشکان ،پرستاران ، کارکنان دیگر مراقبت از تندرستی و کارکنان تأسیسات بیمارستان.
- بیمارانی که در بیمارستان یا در خانه تحت مراقبت از تندرستی قرار می گیرند.
- بازدید کنندگان از مؤسسات مراقبت از تندرستی .
- کارگران خدمات پشتیبانی مرتبط با مؤسسات مراقبت از تندرستی مانند رخت شویخانه ، رفتگران ،و کارگران ترابری.
- کارگران مراکز دفع زباله ها (مانند کارگران دفن زباله در زمین یا زباله سوزها از جمله زباله گردها
خطرهای مرتبط با پسمانده های مراقبت از تندرستی در مراکز کوچک یا دورافتاده را هم نباید از نظر دور داشت؛ پسمانده های چنین مراکزی عبارتند از پسمانده های ایجاد شده به علت مراقبتهای خانگی مانند دیالیز ، و پسمانده های ایجاد شده از مصرف مواد مخدر غیرقانونی (که به طور معمول از راه درون سیاهرگی است).
خطر پسمانده های عفونی و برنده :
پسمانده های عفونی ممکن است دارای انواع بسیار گوناگونی از خرده اندامهای بیماریزا باشند. عوامل زنده ی بیماریزای موجود در پسمانده های عفونی از چند راه می توانند وارد بدن انسان شوند:
از راه یک خراشیدگی ، بریدگی ، یا فرورفتن سوزن در پوست .
از راه پوششهای مخاطی.
به وسیله ی استنشاق.
از راه خوراکی.
مثالهایی از عفونت های حاصله به علت مواجهه با پسمانده های مراقبت از تندرستی در جدول زیر فهرست شده اند. در آن جدول آبگونه های بدنی که به طور معمول وسیله ی انتقال این عوامل هستند نیز آمده است.
خطر پسمانده های شیمیایی و دارویی:
بسیاری از مواد شیمیایی و دارویی مصرفی در مؤسسات مراقبت از تندرستی خطرناک اند (مانند سم ها ، ژنوتوکسیک ها ، مواد خورنده ، مواد کنشی قابل اشتعال ، مواد انفجاری ، ومواد حساس به ضربه ). به طور معمول چنین موادی در پسمانده های مراقبت از تندرستی به مقادیر اندک یافت می شوند، مقادیر بیشتر این مواد در صورتی ممکن است در پسمانده های مراقبت از تندرستی وجود داشته باشد که مواد تاریخ گذشته یا غیر لازم یا مواد دارویی دور ریخته شده باشند. چنین موادی می توانند موجب مسمومیت – خواه حاد یا مزمن- و آسیب ازجمله سوختگی ها شوند. مسمومیتها ممکن است به علت جذب یک ماده ی دارویی یا شیمیایی از راه پوست یا پوششهای مخاطی ، یا از راه استنشاق یا خوراک ایجاد شوند.
صدمات وارده به پوست چشم ها ، یا پوششهای مخاطی راههای تنفسی ممکن است حاصل تماس با مواد آتش گرفتنی ، خورنده ، یا مواد شیمیایی واکنشی (مانند فرمالدئید یا سایر مواد فرار) باشند. شایعترین آسیب ها سوختگی است.
مواد گندزدا در این گروه اهمیت ویژه ای دارند: مواد گندزدا به مقدار زیاد مصرف می شوند و بیشتر اوقات مواد خورنده ی فلزات اند. همچنین باید توجه داشت که مواد شیمیایی واکنش زا ممکن است ترکیبات ثانوی بشدت سمی تشکیل دهند.
مواد حشره کش منسوخ که در بشکه های قابل نشت یا کیسه های پاره نگهداری شوند می توانند به طور مستقیم یا غیر مستقیم برتندرستی هر کسی که در تماس با آنها باشد اثر بگذارند. در ضمن بارش بارانهای شدید حشره کشهای نشت یافته می توانند به زمین فرو رفته و آبهای زیرزمینی را آلوده کنند. از طریق تماس مستقیم با این فرآورده ها، استنشاق بخار این فرآورده ها ، آشامیدن آبهای آلوده ، یا خوراندن خوراکهای آلوده ، ممکن است مسمومیت ایجاد شود .
خطرهای دیگر به صورت احتمال آتش سوزی و آلودگی در نتیجه ی ناکافی بودن دفع این مواد- خواه دفن کردن یا سوزاندن – است.
خطرهای ناشی از پسمانده های ژنوتوکسیک :
شدت خطرهایی که متوجه کارکنان مسؤول دفع پسمانده های ژنوتوکسیک یا دستکاری آنهاست تحت تأثیر مخلوطی از سمیت خود ماده و دامنه و مدت مواجهه با آنها قرار دارد. مواجهه با مواد ژنوتوکسیک در مراقبت از تندرستی در جریان آماده سازی با تصفیه ی یک ماده شیمیایی یا دارویی بخصوص نیز ممکن است روی دهد. مسیرهای مواجهه عبارت اند از استنشاق غبار یا افشانه ، جذب از راه پوست ، خوردن خوراکهایی که به طور اتفاقی به داروهای سایتوتوکسیک به مواد شیمیایی یا پسمانده ها آلوده شده ، و خوردن در نتیجه ی یک اقدام نادرست مانند کشیدن مواد با پی پت . همچنین مواجهه با این مواد ممکن است از طریق تماس با آبگونه های بدن و ترشحات بیماران تحت درمان با مواد شیمیایی روی دهد.
خطر پسمانده های پرتوساز :
نوع بیماری ناشی از پسمانده های پرتوساز بر حسب نوع و دامنه ی مواجه با آن پرتوها تعیین می شود. این بیماری می تواند از سردرد ، گیجی ، و تهوع تا مشکلات بسیار جدی تر دامنه داشته باشد. چون پسمانده های پرتوساز مانند برخی پسمانده های دارویی ژنوتوکسیک اند، ممکن است بر مواد ژنتیک شخص هم اثر بگذارند . دستکاری منابع بشدت فعال پرتوساز – مانند بعضی منابع سربسته اسبابهای تشخیص پزشکی – می تواند موجب آسیب های بسیار شدید (مانند تخریب بافتی که ضرورتاً موجب قطع بخشهایی از بدن می شود) ، باشد و بنابراین باید با حداکثر دقت همراه باشد.
خطر پسمانده های کم فعالیت مواد پرتوساز می تواند به علت آلودگی سطوح خارجی ظروف یا رفتار نامناسب ، و یا طولانی بودن مدت ذخیره سازی آنها باشد.
کارکنان مراقبت از تندرستی یا کسانی که با مواد پرتوساز سروکار دارند، یا کارکنان تمیز کار که با این نوع مواد پرتوساز مواجه هستند در معرض خطر می باشند.
توصیه های بین المللی برای مدیریت پسمانده ها
کنفرانس سازمان ملل درباره ی محیط زیست و توسعه (UNCED) که در سال 1992 برگزار شد منجر به قبول قطعنامه شماره ی 21 شد که مجموعه ای از تدابیر مدیریت پسمانده ها را توصیه می کند . خلاصه ی آن توصیه ها به شرح ذیل است:
- پیشگیری از تولید پسمانده ها و رساندن تولید پسمانده به حداقل .
- حتی المقدور استفاده ی دوباره و بازیافت پسمانده ها.
- تصفیه ی پسمانده ها با روشهای مطمئن و از نظر زیست محیطی معتبر.
- دفع باقیمانده های پایانی به وسیله ی دفن در چاله در محلهایی محصور و با دقت طراحی شده .
همچنین در قطعنامه ی شماره 21 تأکید می شود که هر تولید کننده ی پسمانده ها مسؤول تصفیه و دفع نهایی پسمانده های تولید شده ی خود است، و هر جامعه ای باید پسمانده های خود را درون مرزهای خود دفع کند.
به حداقل رساندن ، بازیافت ، و استفاده مجدد پسمانده ها
1- به حداقل رساندن (minimization)
کاهش قابل توجه پسمانده های تولید شده در مراکز مراقبت از تندرستی و مراکز پژوهشی را با اتخاذ چند سیاست، و اقدام می توان اجرا کرد از جمله :
- کاهش منبع تولید – اقداماتی مانند محدود کردن خریدها به منظور حصول اطمینان از انتخاب روشها یا توزیع کنندگانی که لوازمی که کمتر پسمانده تولید می کنند، یا پسمانده های خطرناک تولید می کنند.
- فراورده های بازیافتنی – استفاده از مواردی که خواه در محل تأسیسات مراقبتی یا در خارج از آن قابل بازیافت باشند.
- اقدامات مدیریتی و کنترلی خوب- که بویژه در مورد خرید و استفاده از مواد شیمیایی و دارویی کاربرد دارد.
- تفکیک پسمانده ها – تفکیک دقیق (جداسازی ) مواد پسمانده در مقوله های متفاوت به کاهش شدید مقادیر پسمانده های خطرناک کمک می کند.
چند مثال از سیاستها و اقداماتی در جهت به حداقل رساندن پسمانده ها به کار می روند در کادر زیر آمده است.
2- استفاده ی دوباره وبازیافت بی خطر
می توان از تجهیزات پزشکی و غیرپزشکی مصرف شده در بیمارستان ومرکز مراقبت از تندرستی دوباره استفاده کرد ، به شرطی که این تجهیزات برای همان منظوری که طراحی شده اند استفاده شوند و برایشان فرآیند سترون سازی هم انجام شده باشد. اقلام دوباره استفاده کردنی از جمله عبارت اند از : بعضی اقلام برنده و نوک تیز مانند چاقوی جراحی و سوزنهای تزریق زیرجلدی ، سرنگ ،ظروف شیشه ای ، وانواع بطریهای شیشه ای ، وغیره . این لوازم باید پس از استفاده از اقلام استفاده نکردنی جداگانه گردآوری وبا دقت شسته شوند(بویژه سوزنهای تزریق زیرجلدی که ممکن است ریزقطره های آلوده کننده در آنها گیر افتاده باشند) ، وسپس می توان آنها را به وسیله فرآیندهایی سترون کرد.
هر چند استفاده ی دوباره از سوزنهای تزریق زیرجلدی توصیه نمی شود ،ولی ممکن است در مراکزی که نمی توانند سرنگ و سوزن یکبار مصرف ودورانداختنی فراهم کنند استفاده ی دوباره از آنها ضرورت یابد. سرنگ ها وکاتترهای پلاستیکی را نمی توان با مواد شیمیایی یا حرارت دادن سترون کرد و باید دور انداخته شوند.
دستکاری ، انباشتن و حمل پسمانده های مراقبت از تندرستی
1- تفکیک و بسته بندی پسمانده ها
عامل کلیدی در به حداقل رساندن پسمانده های مراقبت از تندرستی و مدیریت کارساز آن تفکیک (جداسازی) و تعیین نوع پسمانده هاست .
دستکاری، تصفیه ، و دفع مناسب پسمانده ها بر حسب نوع آنها هزینه ها را کاهش می دهد، و از آن بالاتر آن که بهداشت همگانی را حفاظت می کند . مسؤولیت تفکیک پسمانده ها همیشه بر عهده ی تولید کننده ی پسمانده است و باید هر چه نزدیک تر به محل تولید پسمانده انجام گیرد، و در محلهای انباشتن و ضمن حمل هم این مسؤولیت حفظ شود. در سراسر کشور باید همین نظام تفکیک به اجرا درآید.
مناسبترین راه شناسایی انواع رده های پسمانده های مراقبت از تندرستی دسته بندی آنها در کیسه های پلاستیکی با کدهای رنگی یا در ظروف کدگذاری شده است. مثلاً پسمانده های برنده و نوک تیز درظرفی به رنگ زد با نشانه ی برنده و نوک تیز بوده ظروف باید ضد سوراخ باشد.
علاوه بر کدگذاری رنگی ظروف پسمانده ، کارهای ذیل هم توصیه می شود:
پسمانده های عمومی تولید شده در کارهای مراقبت از تندرستی باید به جریان کلی زباله های خانگی سپرده ودفع شوند.
تمامی اجسام برنده ونوک تیز باید یکجا گردآوری شوند ، صرف نظر از این که آلودگی داشته یا نداشته باشند. ظروف محتوی این اجسام باید ضد سوراخ شدن باشد (این ظروف به طور معمول ازجنس فلز یا پلاستیک پرتراکم ساخته می شوند) ، و در پوش مناسب داشته باشند، باید جنس این ظروف به قدری سخت و نشت ناپذیر باشد که نه فقط اجسام برنده ونوک تیز- بلکه هر گونه بقایای آبگونه های موجود در سرنگ ها را هم در خود نگهدارند.
در جاهایی که ظروف فلزی یا پلاستیکی در دسترس نیست یا هزینه ی تهیه شان گران است، ظروف تهیه شده از کارتن محکم توصیه می شود (WHO,1997 ) ، این کارتن ها را بآسانی می توان حمل کرد ومی توان با لایه ای از پلاستیک پوشاند.
شکل صفحه 76
کارتن فشردنی حاوی اجسام برنده و نوک تیز
کیسه ها و ظروف پسمانده های آلوده کننده باید با نمادهای بین المللی مواد آلوده کننده نشانه گذاری شوند.
شکل ص 76
نماد بین المللی ماده ی عفونت زا
- پسمانده های بشدت آلوده کننده باید حتی المقدور و بلافاصله به وسیله ی اتوکلاو کردن سترون شوند. بنابراین لازم است در کیسه هایی بسته بندی شوند که با فرآیند پیشنهاد شده برای تصفیه سازگار باشند : کیسه های سرخ و مناسب برای اتوکلاو کردن توصیه می شوند.
- پسمانده های سایتوتوکسیک ، که بیشتر در بیمارستانهای بزرگ یا مراکز پژوهشی تولید می شوند باید در ظروف محکم و ضد نشت (Leak-proof ) گردآوری شوند وبرچسب «پسمانده های سایتوتوکسیک » واضح داشته باشد.
- مقادیر اندک پسمانده های مواد شیمیایی و دارویی را می توان همراه با پسمانده های عفونی گردآوری کرد.
- مقادیر زیاد مواد دارویی تاریخ گذشته یا منسوخ شده ی انبارهای خش بیمارستانی باید برای دفع به داروخانه برگشت داده شوند . سایر پسمانده های دارویی تولید شده در بخش های بیمارستان – مانند داروهای آلوده یا نشت کرده یا بسته بندی محتوی بقایای دارویی نباید به داروخانه برگردانده شوند چون خطر آلوده شدن داروخانه وجود دارد، باید چنین پسمانده هایی در ظروف مناسب در محل تولید پسمانده دفع شوند.
- مقادیر زیاد پسمانده های مواد شیمیایی باید در ظروف مقاوم به مواد شیمیایی بسته بندی و به مراکز تخصصی تصفیه ی پسمانده های شیمیایی (در صورتی که در دسترس باشند) فرستاده شوند. باید شناسه ی ماده ی شیمیایی بوضوح روی ظروف نوشته شود: هرگز نباید انواع گوناگون پسمانده های شیمیایی خطرناک با یکدیگر مخلوط شوند.
- پسمانده هایی که مقدار زیاد فلزات سنگین (مانند کادمیوم یا جیوه ) دارند باید جداگانه گردآوری شوند.
- ظروف افشانه باید پس از تخلیه ی کامل جزو پسمانده های عمومی مراقبت از تندرستی گردآوری شوند به شرطی که مقصد نهایی پسمانده زباله سوز نباشد.
- پسمانده های پرتوساز با آلایندگی کم (مانند سواب ، سرنگ مصرف شده برای مقاصد تشخیصی یا درمانی) را می توان در کیسه ها یا ظروف زرد مخصوص پسمانده های آلوده کننده گردآوری کرد به شرطی که برای سوزاندن در زباله سوز فرستاده نشوند.
چون هزینه های تصفیه و دفع مطمئن پسمانده های خطرناک مراقبت از تندرستی به طور مشخص 10 برابر بیشتر از هزینه های پسمانده های عمومی است، باید با همه ی پسمانده های عمومی – یعنی پسمانده های بی خطر- باید به نحوی مشابه زباله های خانگی برخورد و در کیسه های سیاه گردآوری شوند.
گردآوری در محل بیمارستان ، حمل ، و انباشتن پسمانده
گردآوری:
کارمندان پرستاری و دیگر کارمندان بالینی باید اطمینان یابند که کیسه های محتوی پسمانده ها محکم بسته شده وهنگامی در حدود سه چهارم کیسه پر شد سر آنها بسته شده است.
اگر جنس کیسه نرم باشد با گره زدن کیسه در محل گردم آن می توان آن را بست، اما کیسه های از جنس سخت به احتمال مستلزم یک برچسب پلاستیکی ،مهر وموم کردن از نوع خود بسته می باشند . نباید سرکیسه ها با سوزن منگنه بسته شود. ظروف سربسته ی اجسام برنده ونوک تیز باید برچسب داشته باشند، و کیسه های پسمانده های آلوده کننده ی مراقبت از تندرستی باید پیش از بیرون بردن از بخش بیمارستان نشانه گذاری شوند.
چند توصیه که کارگران کمکی شاغل در گردآوری پسمانده ها باید رعایت کنند عبارت انداز:
- پسمانده ها باید همه روزه (یا در صورت لزوم چند بار در روز) گردآوری شوند ، و به محل تعیین شده برای انباشتن پسمانده ها حمل شوند.
- هیچ کیسه ی محتوی پسمانده نباید بدون داشتن برچسب از محل تولید (بیمارستان یا بخش) و تعیین نوع محتوای کیسه خارج شود.
- باید به جای کیسه ها و ظروف گردآوری پسمانده مصرف شده بلافاصله کیسه ها و ظروفی از همان نوع گذاشته شود.
انباشتن :
محل انباشتن پسمانده های مراقبت از تندرستی باید در داخل مؤسسه ی مراقبت از تندرستی با مرکز پژوهشی طراحی شود. پسمانده های درون کیسه زباله یا سطل زباله باید در محلی جدا از هم ، در اتاق ، یا ساختمانی با اندازه ی متناسب با حجم پسمانده های تولید شده وودفعات گردآوری پسمانده ها باید انباشته شوند. توصیه های مربوط به منطقه ی انباشتن و تجهیزات آن در کادر زیر فهرست شده است.
جز در مواردی که یک اتاق سردخانه دار وجود داشته باشد، مدّت انباشتن پسمانده های مراقبت از تندرستی (یعنی فاصله ی بین تولید و تصفیه ی پسمانده ها ) نباید از مدتهای مشروح ذیل بیشتر شود :
در مناطق معتدل
72 ساعت در زمستان
48 ساعت در تابستان
در مناطق گرم
48 ساعت در زمستان
24 ساعت در تابستان
پسمانده های مواد سایتوتوکسیک باید جدا از سایر پسمانده های مراقبت از تندرستی در یک محل مطمئن و امن انباشته شوند.
پسمانده های پرتوساز باید در ظروفهایی انباشته شوند که از انتشار پرتوها از پشت پوسته ی سربی جلوگیر شود. پسمانده هایی که در ضمن فساد مواد پرتوساز انباشته می شوند باید دارای برچسبی حاکی از نوع ماده ی رادیونوکلید باشند، و تاریخ ، و جزییات لازم برای انباشتن هم روی آن نوشته شده باشد.
حمل در محل (درون مرکز مراقبت از تندرستی) :
حمل پسمانده های مراقبت از تندرستی درون بیمارستان یا مراکز دیگر باید به وسیله ی ترولی های چرخدار یا ظروف (bin ) چرخدار، یا گاریهای حمل شده که برای هیچ منظور دیگری از آنها استفاده نمی شود و مشخصات ذیل را هم داشته باشند :
- بارگیری و تخلیه ی بار آنها آسان باشد.
- لبه های تیز و برنده ای که به کیسه زباله ها یا ظرفهای حاوی پسمانده ها ضمن بارگیری و تخلیه آسیب برساند، نداشته باشند.
- تمیز کردن آنها آسان باشد .
باید وسیله ی حمل پسمانده ها همه روزه با مواد گندزدای مناسب نظافت و گندزدایی شوند. باید همه ی کیسه های پسمانده ها سربسته و دست نخورده تا پایان مدت حمل باقی بمانند.
3- حمل پسمانده ها به محلی خارج (از مراکز مراقبت از تندرستی )
نظام کنترل و مقررات :
تولید کننده ی پسمانده های مراقبت از تندرستی مسؤول بسته بندی و برچسب نویسی پسمانده ها به نحوه ی مطمئن و بی خطر برای حمل پسمانده به خارج از مرکز تولید و تحویل گیرنده ی مجاز در مقصد است . بسته بندی و برچسب نویسی باید مطابق با مقررات کشوری حاکم بر حمل پسمانده های خطرناک باشند، و در صورتی که پسمانده ها برای تصفیه به خارج از کشور فرستاده می شوند باید با موافقتنامه های بین المللی هم مطابقت داشته باشد.
الزامات ویژه ی بسته بندی برای حمل به خارج
(از مرکز مراقبت از تندرستی ) :
به طور کلی پسمانده ها باید طبق توصیه های ارایه شده در بخش تفکیک و بسته بندی پسمانده ها بسته بندی شوند؛ در کیسه ها یا ظروف سربسته قرارداده شوند تا از نشست و پخش پسمانده ها ضمن دستکاری و حمل آنها جلوگیری شود . کیسه های پلاستیکی یا ظروف حاوی پسمانده ها باید به نحوی محکم شوند که محتوای آنها به خارج نرسد (به عنوان مثال ظروف سوراخ نشدنی یا مقاوم دربرابر مواد شیمیایی خورنده ) ، ودر شرایط عادی دستکاری و حمل مانند تکان خوردن ، ارتعاش ، تغییر درجه ی دما ، رطوبت ، یا فشار جو مقاوم باشند.
افزون بر این مواد پرتوساز باید در ظروفی بسته بندی شوند که بتوان سطح آنها را به آسانی از آلایندگی پاک کرد. سازمان ملل برای بسته بندی مواد عفونی الزامات بیشتری هم توصیه می کند. در مورد پسمانده های عفونی مراقبت از تندرستی توصیه شده که بستهبندی به نحوی آزمایش و دارای گواهی مصوب برا ی چنین منظوری طراحی شده باشد.
برچسب نویسی :
باید بر روی همه ی کیسه ها و ظروف اطلاعات پایه درباره ی محتوای بسته بندی و تولید کننده ی پسمانده نوشته شود. این اطلاعات را می توان به طور مستقیم روی کیسه یا ظرف ، و یا روی برچسب های از پیش چاپ شده نوشت ، به طور مطمئن روی آنها چسباند.
نمونه ی برچسب نویسی صحیح
[نماد خطر زیستی ]
بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
اجسام برنده و نوک تیز، گردآوری شده 4/5/1998
طبقه ی پسمانده / تاریخ تولید
خطر- اجسام نوک تیز و برنده ی آلوده
(علامت مخصوص)
350 کیلوگرم ، زباله سوز ویژه A.RD – لندن
مقدار پسمانده – مقصد پسمانده
شکل ص85
نماد بین المللی مواد پرتوساز
برچسب نویسی مواد پرتوساز:
سازمان ملل و IAEA برای مواد پرتوساز سه برچسب طراحی کرده اند ، که در آنها اطلاعات مربوط به سطح فعالیت هر بسته ارایه می شود . جز در مواردی که بسته بزرگ باشد (که در اینجا فرض بر آن است که همه ی بسته بندی های مواد پرتوساز از یک متر مربع در مقطع عرصه بیشتر نباشد) ، باید برچسب ها انتخاب شود. اگر دو نوع حالت متفاوت باشند باید آن نوع برچسب به بسته بندی تخصیص داده شود که در رده ی بالاتر است. این رده بندی طبق توصیه های «مقررات حمل ایمن مواد پرتوساز» (IAEA,1996 ) است.
آماده سازی برای حمل :
پیش از حمل پسمانده های مراقبت از تندرستی باید مدارک ارسال تکمیل شود، همه ی قرارها و ترتیبات لازم بین فرستنده ی محموله ، حامل و گیرنده ی محموله ، گذاشته شود، و در صورتی که قرار است محموله صادر شود باید کشور گیرنده محموله بوسیله ی مسؤولان ذی صلاح تأیید کند که پسمانده ها از لحاظ قانونی می توانند به آن کشور وارد شوند ، و در جریان تحویل محموله در مقصد تأخیری پیش نخواهد آمد.
وسایل نقلیه ، یا ظروف قابل حمل:
کیسه های حاوی پسمانده ها را می توان به طور مستقیم در وسیله ی نقلیه قرار داد ، ولی مطمئن آن است که ابتدا در یک ظرف دیگر (مانند یک قوطی مقوایی یا چرخدار ، سخت ، یا سطل پلاستیکی در دار یا سطل گالوانیزه ) قرار داده می شوند.
مزیت این کار کاستن از دستکاری کیسه های پر از پسمانده است، ولی عیب آن این است که هزینه های دفع پسمانده ها را بیشتر می کند. این ظروف ثانوی باید در مجاورت منبع تولید پسمانده باشند.
هر نوع وسیله ای که برای حمل پسمانده های مراقبت از تندرستی به کار می رود باید شرایط ذیل را داشته باشد:
- بدنه ی وسیله ی نقلیه باید متناسب با نوع طراحی وسیله باشد ، و قسمت داخلی آن تا 2/2 متر ارتفاع داشته باشد.
- باید بین اتاقک راننده ومحل بار فاصله ی زیادی باشد، این فاصله برای آن طراحی می شود که اگر بار وسیله ی نقلیه مواد خورنده داشته باشد اتاقک راننده محفوظ بماند.
- باید یک دستگاه ایمنی مناسب در ضمن حمل بار وجود داشته باشد.
- کیسه های خالی پلاستیکی ، پوشش حفاظتی مناسب ، تجهیزات تمیزکاری ، ابزار لازم ، و مواد گندزدا همراه با بسته های ویژه ی مربوط به نشت مایعات باید در قسمتهای جداگانه ی وسیله ی نقلیه حمل شوند.
قسمت پایانی داخلی وسیله ی نقلیه باید امکان تمیز کردن با بخار آب را داشته و باید زاویه های داخلی آن باید گرد باشند.
باید نام و نشانی مؤسسه حمل کننده ی پسمانده بر روی وسیله ی نقلیه نوشته شده باشد.
نماد بین المللی خطر پسمانده های مراقبت از تندرستی و همچنین شماره تلفن مربوط به فوریتها باید بر روی وسیله ی نقلیه یا ظرف مربوطه باید نوشته شده باشد.
وسیله یا ظرفی که برای حمل پسمانده های مراقبت از تندرستی به کار می رود برای حمل هیچ ماده ی دیگری نباید به کار رود.
تعیین مسیر :
پسمانده های مراقبت از تندرستی باید از سریعترین راه ممکن حمل شوند، و برای این کار باید پیش از آغاز به حرکت وسیله ی نقلیه برنامه ریزی شود. راننده ی وسیله ی نقلیه پس از عزیمت از محل تولید پسمانده ها باید هر نوع تلاش را به عمل آورد تا از دستکاری بعدی پسمانده ها پرهیز شود. در صورتی که دستکاری پسمانده ها اجتناب ناپذیر باشد. باید طبق ترتیبات از پیش تعیین شده و در محوطه ی مجاز و دارای طراحی کافی برای این کار انجام شود. الزامات دستکاری مجدّد را می توان در پیمان منعقد شده بین تولید کننده و حمل کننده ی پسمانده ها مشخص کرد.
تصفیه و دفع پسمانده های خطرناک مراقبت ازتندرستی
در مراکز مراقبت از تندرستی که منابع مختصر دارند و برنامه های خاص حداقل مدیریت را ا جرا می کنند روشهای دفع و تصفیه پسمانده های خطرناک و بشدت خطرناک را می توان در سه مقوله طبقه بندی کرد :
فرآیندهای حرارتی
فرآیندهای شیمیایی
فرآیندهای محصور کردن
1- فرآیندهای حرارتی
زباله سوز تک اتاقه با آتشدان ثابت:
پسمانده ها را می توان با یک آتشدان ثابت و جریان هوای طبیعی در یک کوره ی ساده سوزاند . عملیات خاکستر زدایی، بار کردن ، و پیاده کردن بار کوره با دست انجام می شود. گرمای با مقدار کم ناشی از تفکیک مناسب پسمانده های مراقبت از تندرستی برای احتراق کافی است ، اما افزودن مقدار کمی نفت برای شروع به شعله ور شدن آتش ، و دمیدن هوا ممکن است در بهینه سازی احتراق کوره کمک کند. کارایی سوزاندن به 90 تا 95 درصد می رسد ؛ یعنی 5 تا 10 درصد از پسمانده ها ممکن است در خاکستر حاصله نسوخته باقی بمانند. حرارت عملیات تا 300 درجه ی صد قسمتی خواهد رسید ، و این گرما بیشتر خرده اندامواره ها را خواهد سوزاند اما برای از بین بردن مواد شیمیایی و دارویی مقاوم به حرارت کافی نخواهد بود.
مزیتها
گندزدایی خوب و کارآمد است.
کاهش چشمگیر مقدار پسمانده ها ؛ وزن و حجم خاکستر و لجن باقی مانده 20 درصد وزن و حجم پسمانده های اصلی خواهد بود. می توان این باقیمانده ها را هم در چاله دفن کرد.
نیازی به کارگران بشدت ماهر ندارد.
هزینه ی عملیات و سرمایه گذاری اولیه آن بنسبت کم است.
نقاط ضعف
تولید مقدار قابل توجهی مواد ساطع شدنی آلاینده ی جوّ، از جمله ذرّات خاکستر پراکنده در جوّ و گازهای رها شده ؛ ممکن است تولید بوی بد هم بکند (که می توان با سوزاندن پلاستیک های هالوژنه تولید بوهای بد را محدود کرد).
لزوم تخلیه متناوب خاکستر و مواد باقی مانده.
ناکارآمد بودن در نابود کردن مواد شیمیایی و دارویی مقاوم به گرما (مانند مواد سایتو- توکسیک).
زباله سوز بشکه ای یا آجری :
هرگاه نتوان یک زباله سوز تک اتاقه فراهم کرد، یا در دسترس نباشد می توان یک مشعل محصور به کار گرفت. یک بشکه ی فلزی یا یک اتاقک ساخته شده از آجر یا بتون را می توان در یک محوطه ایجاد کرد و دور آن را دیوار دیگری کشید تا از پراکنده شدن خاکستر یا مواد مشتعل جلوگیری شود. پسمانده ها به صورت دستی درون اتاقک قرار داده می شود و مشعل با کمک یک تهویه ی دستی و در صورت لزوم اضافه کردن مقداری نفت روشن می شود. برای پیشگیری از هر گونه انتشار آتش به مناطق مجاور نظارت و سرپرستی مستمر ضروری است. کارآیی این احتراق به 80 تا 90 درصد می رسد و تا 99 درصد از خرده اندامواره ها را هم می کشند. دمای آتش از 200 درجه ی صد قسمتی بیشتر نخواهد شد ، این فرآیند فقط در موقعیت های فوریتی یا هنگامی که نمی توان دیگر روشهای تصفیه ی پسمانده ها را اجرا کرد باید عملی شود.
مزیتها
بررسی گندزدایی و دفع پسمانده های بیمارستانی
سوزاندن در محیط باز:
سوزاندن پسمانده های عفونی (به جز پسمانده های آسیب شناختی ) در هوای باز فقط باید به عنوان آخرین چاره ، در درمانگاههای روستایی ، در خانه های بهداشت دورافتاده ، یا در موقعیت های فوریتی باشد. در صورت امکان عمل سوزاندن در چاله ی دفع نهایی پسمانده ها (یعنی در جایی که بقایای سوزاندن دفع خواهد شد) باید اجرا شود، و فرآِیند سوزاندن باید به وسیله ی شخص مسؤول مدیریت پسمانده ها در مراکز مراقبت از تندرستی یا جامعه ی روستایی باشد. محل اجرای سوزاندن پسمانده ها باید محصور باشد تا از ورود اشخاص غیر مجاز و جانوران به آن محل جلوگیری شود .
سوزاندن در یک محل محصور – یعنی در بشکه زباله سوز – همواره بر سوزاندن در محیط باز ترجیح دارد، زیرا خطر پسمانده ها برای کسانی که در تماس با پسمانده ها هستند ، یا با پسمانده های نیمسوخته تماس دارند کمتر می شود . مزیتها و نقاط ضعف سوزاندن در محیط باز مانند مزیتها و نقاط ضعف سوزاندن در بشکه یا دیواره ی آجری است. ولی عیب دیگری هم دارد که ممکن است عمل سوزاندن ناکامل وغیر یکسان باشد.
2- گندزدایی با گرمای مرطوب
گندزدایی با گرمای مرطوب بر مبنای مواجه کردن پسمانده های تکه پاره شده ی عفونی با دمای زیاد، بخار آب پرفشار است. پسمانده های تکه پاره شده در یک تانک واکنشی قرار داده می شود، شرایط تخلیه ی هوا برقرار می شود، و بخار آب به درون تانک وارد می شود. رویه های عملیاتی باید به وسیله ی تکنسین ها متخصص با دقت اجرا شود تا گندزدایی کارآمد باشد. گندزدایی با گرمای مرطوب باید فقط برای مؤسسات مراقبت از تندرستی که منابع مالی و تعداد کافی تکنسین در اختیار دارند، و در جاهایی که زباله سوز تک اتاقه یا زباله سوز بشکه ای یا با دیواره ی آجری – مثلاً به علت مشکلات آلایندگی هوا – پذیرفتنی نیست ، در نظر گرفته شود.
مزیتها
عالی بودن از لحاظ محیط زیست ،
کاستن از حجم پسمانده ها،
کم بودن نسبی هزینه های عملیاتی و سرمایه گذاری اولیه .
نقاط ضعف
پراکنده شدن تکه های پسمانده ها و ضعیف بودن کارکرد (که بنابراین نقطه ی ضعف فرآیند است).
ضرورت داشتن کارگران متخصص.
ناکافی بودن گندزدایی برای پسمانده های تشریحی ، دارویی ، و مواد شیمیایی به علت آن که بخار آب باسانی در آنها نفوذ نمی کند .
اتوکلاو کردن:
اتوکلاو کردن روشی کارآمد، و به وسیله ی فرآیند گندزدایی با گرمای مطلوب است. اتوکلاو به طور مشخص در بیمارستانها برای بازیافت اقلام بازیافتنی به کار می رود و با این واحدها امکان تصفیه ی مقادیر محدودی از پسمانده وجود دارد . بنابراین اتوکلاو به طور معمول فقط برای پسمانده های بشدت عفونی مانند کشتهای میکروبی و اجسام برنده و نوک تیز به کار می رود. حتی یک بیمارستان عمومی که منابع بسیار محدود داشته باشد باید مجهز به اتوکلاو باشد، ولی یک مرکز بهداشتی درمانی ناحیه ای می تواند اتوکلاونداشته باشد. مزیتها ونقاط ضعف اتوکلاو کردن مانند مزیتها و نقاط ضعف گندزدایی با گرمای مرطوب است.
مزیتها
کارآمد است.
از نظر محیط زیست عالی است.
هزینه های عملیاتی و سرمایه گزاری اولیه نسبتاً کم است.
نقاط ضعف
وجود کارگران ماهر ضروری است.
برای گندزدایی پسمانده های تشریحی ، دارویی ، و مواد شیمیایی به علت آن که بخار آب بآسانی در آنها نفوذ نمی کند کافی نیست .
اتوکلاو بیمارستان که برای سترون سازی به کار می رود ظرفیت تصفیه ی مقدار محدودی پسمانده را دارد.
3- گندزدایی با مواد شیمیایی
گندزدایی با مواد شیمیایی یک فرآیند کارآمد است، ولی در صورتی که بهای مواد گندزدا گران باشد پرهزینه است. بی خطر بودن عملیات در این روش مستلزم داشتن تکنسین های آموزش دیده است که تجهیزات حفاظتی کافی داشته باشند، و بنابراین برای تصفیه ی همه ی پسمانده های عفونی مراقبت از تندرستی توصیه نمی شود. با وجود این گندزدایی با مواد شیمیایی در موارد خاصی – مانند گندزدایی اجسام نوک تیز و برنده ی بازیافتنی یا گندزایی مدفوع بیماران وبایی – می تواند مفید باشد.
سترون سازی اجسام برنده ونوک تیز بازیافتنی با مواد شیمیایی:
سترون سازی تیغه های جراحی ، سرنگ و سوزن ، و سایر اجسام نوک تیز و برنده ی بازیافتنی با مواد شیمیایی را می توان به عنوان جانشین بامکمل سترون سازی گرمایی در نظر گرفت . اجسام برنده و نوک تیز پس از تمیز کردن دقیق و خشک کردن درون یک ظرف قرار داده می شوند و در معرض یک گاز گندزدای قوی با یک مایع گندزدا – مانند اتیلن اکساید فرمالدئید ، یا گلوتارالدئید – قرار می گیرند.
مزیتها
بشدت کارآمد است (از سترون سازی گرمایی هم ممکن است کارآمد تر باشد).
نقاط ضعف
کارگران آموزش دیده لازم دارد.
در صورتی که بهای مواد گندزدا گران باشد پرهزینه است.
مواد خطرناکی در این روش به کار می رود که مستلزم به کار گرفتن تدابیر ایمنی است.
4- فرآینهای محصور کردن
پسمانده ها را در صورتی که نتوان پیش از دفع آنها را تصفیه کرد می توان در جاهایی که شهرداری تعیین کرده در زمین چال کرد. اما پسمانده های مراقبت از تندرستی را نباید در فضای آزاد انباشت یا دفع کرد . در صورتی که برای دفن کردن در چاله برنامه ریزی شده باشد حداقل الزامات ذیل باید فراهم باشد:
- تدابیر تعیین شده توسط مسؤول شهرداری به منظور دفن منطقی و سازمان یافته ی پسمانده های شهرداری که باید برای دفع پسمانده های مراقبت از تندرستی به کار گرفته شود.
- در صورت امکان اجرای کارهای مهندسی تدوین شده توسط مسؤول شهرداری به منظور آماده سازی محل دفن پسمانده ها تا پسمانده ها به نحوکارساز تری محفوظ بمانند.
- دفع سریع پسمانده های مراقبت از تندرستی به نحوی که تماس جانوران یا انسانها با پسمانده ها به حداقل ممکن برسد.
افزون بر اینها توصیه می شود که پسمانده های مراقبت از تندرستی به یکی از دو روش ذیل دفع شوند:
- درچاله ای نسبتاً عمیق در پسمانده ی mature شهرداری ، در لایه ای زیر قاعده ی سطح کاری – در جایی که بلافاصله به وسیله ی 2 متر لایه ی پسمانده های تازه ی شهرداری پوشیده شود، در این بخش از عمل از زباله گردی باید جلوگیری شود.
- در چاله ای عمیق تر (2- 1 متری) که برای پسمانده ی تکمیل شده ی شهرداری کنده شده (دستکم سه ماه پس از چال کردن آن پسمانده ها) ؛ و سپس با پسمانده ها تکمیل شده ای که از چاله بیرون آورده شده پر شود ؛ در این مورد هم باید از زباله گردی جلوگیری شود.
می توان به جای این کارها یک چاله ی دفن اختصاصی برای فقط دریافت پسمانده های مراقبت از تندرستی فراهم کرد. این چاله باید 2 متر عمق داشته و تا عمق 1 متری پر شود. هر بار که پسمانده در چاله تخلیه می شود باید به وسیله ی یک لایه ی 10 تا 15 سانتی متری خاک پوشانده شود(اگر امکان پوشاندن پسمانده ها با لایه ای از خاک فراهم نباشد می توان به جای خاک از آهک استفاده کرد). در صورت وجود طغیان (همه گیری) بیماریها بویژه عوامل بیماریزای پرحدت ( مانند ویروس Ebola )می توان هم خاک و هم آهک روی پسمانده ها ریخت. باید دسترسی به چنین جاهایی محدود باشد، و به وسیله ی کارمند مسؤول نظارت شود تا از زباله گردی اشخاص جلوگیری شود.
پیش از ارسال پسمانده های مراقبت از تندرستی برای دفع زمینی ، بازرسی چاله ی پیشنهاد شده به منظور حصول اطمینان از این کنترل رضایت بخش بر دفع
