دانلود پاورپوینت تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن 

دانلود پاورپوینت تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن ،روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس

عنوان های پاورپوینت تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن ،روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس عبارتند از :

تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن
روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس
اهداف مراقبت در نوزادان با مشكل تنفسي
چرا حمايت تنفسي در نوزادان اهميت دارد:

علايم هشدار دهنده

گام هاي اساسي

دانلود پاورپوینت تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن ،روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس

اکسیژن
موارد مصرف اکسیژن
لوازم و تجهيزات مورد نياز:
هدف اکسيژن درمانی:
توصيه های مهم
روش تجويز اکسيژن:
کنترل اکسيژن درمانی نوزاد

بگ خود متسع شونده

قسمت هاي انتخابي
استفاده از بگ اكسيژن
ماسك هاي احيا

شكل و اندازه ماسك

اكسي هود

اكسي هود
لوله بيني (نازال كانولا)
لوله بيني – حلقي(كاتتر نازو فارنژيال)
انتخاب روش تجويز
تعيين ميزان جريان اكسيژن
ارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن
تجويز سورفكتانت
قبل از مصرف سورفكتانت، نکات زير بايد مورد توجه قرار گيرند:
موارد مصرف:
زمان تجويز سورفاکتانت:
مصرف درماني
مصرف دوزهاي تكراري:
انواع سورفكتانت:
روش تجويز:

تجويز دارو:

پايش بيمار حين و بعد ازتجويز:

تنظيم ونتيلاتور بلافاصله بعد از تجويز:
عوارض:
مستند سازي:
رتنيو پاتي نارسيRetinopathy of Prematurity – ROP

علائم و نشانه ها
تشخيص و درمان
درمان
رتنيو پاتي نارسيRetinopathy of Prematurity – ROP
درمان و پیگیری

تکه ها و قسمت های اتفاقی از فایل تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن ،روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس

روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس
طیبه حسن طهرانی عضو هیئت علمی دانشکده پرستاری و مامایی همدان
اهداف مراقبت در نوزادان با مشكل تنفسي
اطمينان از كفايت تهويه و اكسيژن رساني
حمايت و انجام مداخله زود رس براساس شدت دیسترس تنفسی و وضعیت نوزاد

چرا حمايت تنفسي در نوزادان اهميت دارد:
كمك به نوزاد در دوره انتقالي
اكسيژن رساني براي كاركرد سلول و بافت و اندام بحراني است
شايع ترين علت نارسايي قلبي در نوزادان هيپوكسي است
ديسترس تنفسي ممكن است علامتي از عفونت باشد
نوزادان نارس ذخيره تنفسي پاييني دارند

علايم هشدار دهنده
پرش پره هاي بيني (Nasal Flaring)
ناله(Grunting)
رتركسيون عضلات بين دنده اي و استرنوم
تنفس منقطع(Gasping)
تعداد تنفس بيش از 60 در دقيقه

گام هاي اساسي
كنترل باز بودن راه هاي هوايي و تنفس
تجويز اكسيژن براي نگه داري Spo2بين 88 تا 95
برقراي ادامه مانيتور هاي پالس اكسي متري و قلبي تنفسي و فشار خون
اندازه گيري درصد اكسيژن استنشاقي نوزاد (آناليز اكسيژن)

اکسیژن
اکسيژن دارويي با اهمیت در بخش نوزادان است که مانند ساير داروها داراي فوايد وعوارضي مي باشد ، تجويز آن بايد با دقت و توجه به فوايد ومضرات آن صورت گيرد.
مقدار كم اكسيژن(هيپوكسي):افزايش مرگ و مير و عوارض دراز مدت عصبي
مقدار زياد(هيپر اكسي):افزايش شيوع بيماري مزمن ريوي و رتينو پاتي نارسي
هدف اكسيژن درماني:تامين ميزان مناسب اكسيژن به با فتها

موارد مصرف اکسیژن
سيانوز مرکزي
وقتي فشار اکسيژن خون شرياني( PaO2)کمتر از 50 ميلي متر جيوه باشد (ارزيابي گازهاي خون شرياني)
وقتي اشباع اکسيژن خون شرياني (SaO2) کمتر از 86% باشد (پالس اکسيمتري)
نياز به احياء داشته باشد
لوازم و تجهيزات مورد نياز:
منبع اکسيژن (كپسول اكسيژن يا اكسيژن مركزي)
مخلوط کننده اکسيژن و هوا (بلندر)
جريان سنج (فلومتر)
دستگاه مرطوب کننده دارای سيم گرم کننده (heated-wire humidifier).
اکسيژن آنالايزر
پالس اکسيمتري
اوکسی هود

دانلود پاورپوینت تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن ،روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس
کانولای بينی
هدف اکسيژن درمانی:
سن نوزاد کمتر از 32 هفته
هدف SpaO2: 92%-87%
محدوده آلارم: 95%-85%
سن نوزاد بيشتراز 32 هفته:
هدف SpaO2: 94%-90%
محدوده آلارم: 95%-85%
توصيه های مهم
جهت پيشگيري از تغييرات شديد در ميزان اکسيژن دريافتي نوزاد، استفاده از اکسيژن بلندر و اکسيژن آناليزر الزامی است.
نوزاد بايد الزاماً توسط پالس اکسيمتری مانيتور مداوم شود.
روش تجويز اکسيژن:
منبع هوا و اکسيژن را به اکسيژن بلندر متصل کنيد غلظت اکسيژن در هواي اتاق 21% است. براي رساندن اکسيژن اضافي (21% -100%) شما بايد:
ا کسيژن را با هوا براي تهيه غلظت مورد نياز بين 22 تا 100 درصد با کمک دستگاه مخلوط کننده هوا- اکسيژن (بلندر) مخلوط کنيد.
مخلوط اکسيژن و هوا را بر اساس دماي محيطي خنثي، با کمک دستگاه مرطوب کننده ( humidifier )گرم و مرطوب کنيد. دمای داخل هود 32 الی 34 سانتيگراد باشد.
ميزان فلوی تجويز در هود اکسيژن 5 الی 10 ليتر در دقيقه، در کانولای بينی 1 الی 2 ليتر در دقيقه تنظيم کنيد
اشباع اکسي هموگلوبين را مداوم مونيتور کنيد (پالس اکسيمتري)
غلظت اکسيژن را در خون نوزاد بر اساس شرايط بالينی) اندازه گيري کنيد (ABG)
کنترل اکسيژن درمانی نوزاد
هر 1 الی 3 ساعت وضعيت تنفسی و FiO2 را اندازه گيري کرده و در پرونده نوزاد ثبت شود.
در صورتی که نياز به اکسيژن (FIO2) بيشتر از 20 درصد افزايش يابد نوزاد ارزيابی مجدد شده و ABG گرفته شود
در صورتی که نياز به اکسيژن (FIO2) بيشتر از 40 درصد افزايش يابد نوزاد ارزيابی مجدد شده و علاوه بر ABG، CXR نيز گرفته شود.
بر اساس درصد اشباع اکسيژن شريانی ابتدا فلوی اکسيژن را در هود اکسيژن به 5 ليتر در دقيقه کاهش داده و سپس FIO2 را تا 22 درصد کاهش بدهيد.
يک سيستم پيگيري نوزاداني که اکسيژن دريافت مي کنند از نظر رتينوپاتي نارسي تهيه شده و بدقت اجرا گردد.

تجهيزات مورد استفاده در انتقال اكسيژن
بگ خود متسع شونده
براي پر شدن و اتساع پس از تخليه هوا ي داخل ان نياز به منبع گاز فشرده ندارد و خودبخود متسع مي شود.
داراي 4جزء است:
ورودي هوا
ورودي اكسيژن
خروجي بيمار
مجموعه دريچه ها

ورودي هوا:پس از فشردن بگ هوا از راه يك دريچه يك طرفه كه در يك سمت بگ قرار دارد به داخل بگ كشيده مي شود اين قسمت به نام ورودي هوا خوانده مي شود
هر بگ يك ورودي اكسيژن دارد كه معمولا نزديك ورودي هوا قرار مي گيرد در صورت نياز به استفاده از اكسيژن در هنگام كار با بگ ،رابط به آن وصل مي شود(در صورت نياز نوزاد به اكسيژن اضافي
خروجي:قسمتي كه هوا را از بگ به سمت بيمار تخليه مي كند و ميتوان ماسك يا لوله تراشه را به آن وصل كرد.
مجموعه دريچه اي: بگ داراي دريچه اتصاي دارد بين بگ و خروجي بيمار قرار مي گيردوقتي بگ فشرده ميشوددريچه باز شده مخلوط هوا و اكسيژن به سمت بيمار جريان مي يابد .در طي بازدم بيمار اين دريچه ها بسته شده و مانع از هواي بازدمي به داخل بگ مي شود.
قسمت هاي انتخابي
فشار سنج:بعضي آمبو بك ها محلي دارند كه فشار سنج به آن متصل است معمولا فشار سنج در نزديكي خروجي بيمار با يك لوله باريك به بگ متصل مي شودو فشار داخل بگ را با cmH2O اندازه گيري مي كند.
دريچه توليد PEEP:در هنگام احياي نوزاد با وزن كمتر از 1000 گرم با تهويه نوزادي كه از ونتيلاتور جدا شده مو ثر است.
استفاده از بگ اكسيژن
انديكاسيون:
آپنه يا تنفس هاي منقطع پس از گام هاي نخستين احيا
ضربان قلب كمتر از 100 در دقيقه عليرغم داشتن تنفس خود بخود
سيانوز مركزي بدون بهبودي با دادن اكسيژن با جريان آزاد
كنترا انديكاسيون:نوزاد با اسپيراسيون مكو نيوم كه در هنگام تولد سر حال نباشد
هرني ديا فراگماتيك مادرزادي
ماسك هاي احيا
انتخاب ماسك:
ماسك هاي بدون بالشتك:
نياز به فشار بيشتر،فشار به چشم ها ،كبودي صورت در فشار بيشتر
ماسك هاي بالشتك دار:
مزيت:راحتتر درروي صورت قرار مي گيرد
با فشار كمتر تهويه انجام مي شوداحتمال آسيب به صورت كمتر است

شكل و اندازه ماسك
گرد :كوچك روي دهان و بيني را نمي گيرد بزرگ :احتمال صدمه به چشم ها
آناتو ميك: قرار گيري درست
اندازه: در اندازه هاي مختلف در ترالي احيا وجود داشته باشد
ماسك اكسيژن حداكثر 50%اكسيژن به نوزاد مي دهد

اكسي هود
روي سر نوزاد قرار مي گيرد تا محيط تنفسي نوزاد محصور شود
اكسيژن و هواي مرطوب مخلوط شده به غلضت دلخواه تجويز مي شود
جريان 5 تا 10ليتر در دقيقه
قادر به تجويز اكسيژن دلخواه بر اساس تنظيم روي مخلوط كننده است
مقدار دقيق اكسيژن با استفاده از آناليزر تعيين مي شودغلظت اكسيژن با بلندر تنظيم مي شوددماي اوليه داخل هود 34-33 بايد باشد

اكسي هود
رايج،ساده ارزان و موثر
مخلوط هوا و اكسيژن با غلظت مشخص با بلندر يا ونتوري تامين مي شود
عوارض:
تماس طولاني با اكسيژن مرطوب:عفونت قارچي پوستي
جريان كم منجر به هيپوكسي و تجمع دي اكسيد كربن شود
اندازه نامناسب هود:زخم شدن گردن و صورت و تحريك پوستي
تغذيه با شير مادر در زير هود مقدور نيست

لوله بيني (نازال كانولا)
استفاده از اكسيژن به طور مستقيم يا فشار مثبت مداوم راه هوايي از راه كانولاي بيني
عوارض:تحريك پوستي به علت مواد فيكس كننده، انسداد يا تحريك بيني به دليل اندازه نامناسب
كاهش انتقال اكسيژن به دليل جابجايي
توجه
حداكثر جريان مجاز در نوزادان :2 ليتر در دقيقه حداكثر 30 %اكسيژن به نوزاد مي دهد
لوله و بند آن دور از گردن باشد
لوله بيني – حلقي(كاتتر نازو فارنژيال)
با گذاشتن لوله تراشه و فيكس كردن به شكلي كه انتهاي آن در حلق نوزاد باشد
عوارض:رفلكس گاگ يا تروما به دليل جا گذاري نا مناسب
انسداد بيني يا تحريك بيني به دليل اندازه نا مناسب
ترشحات زياد و التهاب مخاطي
انسداد سوراخ انتهايي
اتساع معده به دليل جريان زياد
انتخاب روش تجويز
كانولاي بيني وكاتتر نازو فارنژيال:اكسيژن كم به مدت طولاني،تغذيه نوزاد بدون تداخل با اكسيژن رساني
افزايش تحرك نوزاد و امكان در آغوش گرفتن توسط مادر
ماسك ساده اكسيژن:نياز به فراهم كردن اكسيژن اضافي در حد متوسط (50-30 %)براي مدت زمان كوتاه
هود:تجويز FiO2كنترل شده در نوزادي كه تنفس خودبخود دارد
FiO2كنترل شده وقتي سينه و شكم و انتها ها بايد براي مراقبت كنندگان در دسترس باشد
تعيين ميزان جريان اكسيژن
تجويز اكسيژن با هود:حداقل 5 ليتر در دقيقه اكسيژن جريان داده شودتا مانع از تجمع دي اكسيد كربن شود
در جريان كم تنظيم FiO2مشكل است و در جريان زياد (10 ليتر يا بيشتر)هم اكسيژن تلف مي شود و هم نوزاد سرد مي شود
ارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن
رنگ
تنفس
معاينه چشم ها درجه حرارت
پالس اكسي متري و در صورت نياز ABG
حركات قفسه سينه
تجويز سورفكتانت
مزایای:
1-كاهش كشش سطحي در ريه هاي نارس
2- مانع از بروز آتلكتازي پيشرونده شده، عملكرد ريه ها بهبود مي يابند
3- صدمات ناشي از تهويه مكانيكي را كاهش مي دهد
4-اکسيژناسيون نوزاد بهتر شده و منجر به كاهش مرگ و مير نوزادان نارس خصوصا نوزادان با سن حاملگي كمتر از 30 هفته شده است.
5-كاهش شيوع پنوموتوراكس و آمفيزم بينابيني ريه گشته و دوران اقامت در بيمارستان و مخارج ناشي از مراقبتهاي ويژه کاهش مي يابد.
قبل از مصرف سورفكتانت، نکات زير بايد مورد توجه قرار گيرند:
توصيه می شود مادراني که در خطر زايمان کمتر از 32 هفته حاملگي هستند بايد به مراکز سطح سوم (داراي بخش مراقبت ويژه نوزادان) منتقل شوند.
توصيه می شود به مادران در خطر زايمان زير 34 هفته همزمان با تجويز داروهای توکوليتيک برای پيشگيری از زايمان زودرس و قبل از انتقال مادر به سطح بالاتر بتامتازون تجويز شود.
توصيه می شود سورفكتانت بايد توسط فوق تخصص نوزادان يا متخصص کودکانی که مهارت کامل در کنترل نارسايي تنفسي شديد و تنظيم ونتيلاتور دارد تجويز گردد.
توصيه می شود در مراکزي که سورفکتانت استفاده مي کنند بايد افراد مجرب در استفاده از دارو و ماهر در امر لوله گذاري تراشه و ساير اقدامات درماني نوزادان بسيار بيمار، در تمام ساعات شبانه روزدر بخش حضور داشته باشند و بيمار را از نظر عوارض زودرس و ديررس سورفکتانت و تنظيم ونتيلاتور تحت نظر بگيرند
موارد مصرف:
سندرم زجر تنفسی

پنوموني

سندرم آسپيراسيون مکونيوم (اگر لوله گذاری شده و نياز به FIO2 بيشتر از 50% باشد)

هيپوپلازی ريه، فتق ديافراگماتيک مادرزادی و خونريزی ريوي با صلاحديد پزشک فوق تخصص نوزادان

زمان تجويز سورفاکتانت:
تجويز پيشگيرانه:
توصيه می شود به همه نوزادان با سن حاملگی کمتر از 28 هفته که کورتيکواستروئيد (بتامتازون) دريافت نکرده اند و يا نوزادان کمتر از 30 هفته که در اتاق زايمان احتياج به لوله گذاری داخل تراشه داشته باشند، سورفاکتانت پيشگيرانه تجويز شوند.
توصيه می شود تجويز پيشگيرانه سورفاکتانت بعد از اتمام عمليات احيا و پايدار شدن علائم حياتي، در دقايق اول تولد (10 تا حداکثر 30 دقيقه اول حيات) صورت گيرد.
مصرف درماني
نوزادان نارس با سن حاملگی کمتر از 32 هفته که نياز به لوله گذاری اتاق زايمان نداشته باشند ضمن انجام عمليات احياء با دستگاه احياء تيپيس، بعد از انتقال به بخش مراقبت ويژه نوزادان در صورت زجر تنفسی متوسط ابتدا CPAP گذاشته و در صورت نياز به FIO2 بيشتر از 40% تحت CPAP، تجويز سورفاکتانت به صورت درمانی توصيه می شود.
نوزادان نارس با سن حاملگی بيشتر يا مساوی 32 هفته كه علائم باليني و/ يا راديولوژيكي RDS را نشان دهند، در صورتيکه زجر تنفسي شديد يا نياز به اکسيژن در حال افزايش و بيش از 50% است توصيه می شود مصرف سورفكتانت مد نظر قرار گيرد.
توصيه می شود در تمامی نوزادان با تشخيص سندرم زجر تنفسی که نياز به لوله گذاری نای داشته باشند نيز سورفاکتانت به صورت درمانی تجويز شود.
توصيه می شود سورفاکتانت در اين روش در اولين فرصت ممکن و ترجيحاً در 2 ساعت ابتدای حيات تجويز شود(Early rescue). در غير اين صورت تا حداکثر 72 ساعت قابل تجويز است (Late rescue).
مصرف دوزهاي تكراري:
در مدت 72 ساعت اول تولد، نوزادان مبتلا بهRDS که پس از 6 ساعت هنوز انتوبه مانده و نياز به فشار متوسط راه هوائيبيش از 7 سانتي متر آب و اکسيژن بيش از 40% دارند و يا با CPAP با حداقل فشار 6 سانتيمتر آب نياز به اکسيژن بيش از 40% باشد، بايد دوزهاي بعدي سورفکتانت را دريافت نمايند.
دوز دوم ميتواند 6-4 ساعت بعد از دوز اول تجويز شود. مصرف بيش از سه دوز اثر مفيد ندارد.
قبل از تجويز دوز هاي تکراري عکس ريه گرفته و سندرم نشت هوا را رد کنيد و ساير علل بد حالي ناگهاني (گرفتگي و جابجايي لوله)را کنار بگذاريد. عکس ريه با هواگيري خوب رد کننده نياز به سورفکتانت نيست.
مقدار مصرف:
مقدار مصرف در انواع سورفكتانت 100-200mg/kg از فسفوليپيد موجود در سورفكتانت است .
در صورتی که مقدار اندکی از سورفاکتانت در ويال باقی مانده است توصيه می شود در صورتی که مقدار تجويزی از 200mg/kg تجاوز نمی کند در همان دوز تجويز شود.
انواع سورفكتانت:
در حال حاضر سورفکتانت هاي طبيعي به سورفکتانت هاي مصنوعي(بدون پروتئين) ارجح هستند. انواع جديدتر سورفکتانت مصنوعي که حاوي پروتئين هايي با فعاليت مشابه پروتئين حيواني هستند در دست بررسي هستند.
روش تجويز:
وسايل مورد نياز:
لوله ي تغذيه نوزاد شماره 5 فرانسوي (و يا کاتتر شماره 5 يا کانکتور داراي منفذ مخصوص به توصيه کارخانه)
سرنگ 5 يا 10 ميلي ليتري
ونتيلاتور و يا بگ دستي
دستکش استريل
وسايل لوله گذاري تراشه شامل لارنگوسکوپ، لوله ي تراشه با اندازه مناسب
مخلوط کننده هوا و اکسيژن(بلندر)
وسايل ساکشن(کاتتر با اندازه مناسب، دستگاه ساکشن مرکزي يا قابل حمل

تجويز دارو:
بهتر است قبل از مصرف هر نوع سورفکتانت، به راهنماي مصرف آن رجوع شود. بطور کلي دستورات زير بايد رعايت شوند.
تمامي روش هاي کنترل عفونت و استريليتي را رعايت کنيد.
بعد از لوله گذاري داخل ناي اگر مشکوک به محل لوله تراشه يا پنوموتوراکس هستيد قبل از تجويز سورفکتانت عکس ريه بگيريد. گرفتگي لوله تراشه و تجويز دارو به برونش اصلي راست يا مري از عوارض تجويز دارو مي باشند.
قبل از مصرف ويال را از نظر رنگ، شفافيت و تاريخ مصرف کنترل کنيد. انواع سورفکتانتهاي طبيعي که اغلب بشکل محلول هستند بايد در يخچال نگهداري شوند(کمتر از 5 درجه سانتيگراد) واز نظر حفظ زنجيره سرما کنترل شوند.
انواع محلول سورفکتانت که بايد در يخچال نگهداري شوند، بايد قبل از مصرف از يخچال خارج شده و حداقل 20 دقيقه در هواي اتاق و يا در دست به مدت 8 دقيقه گرم شوند. از گرم کننده هاي تابشي يا انکوباتور جهت گرم کردن دارو استفاده نکنيد. دارو را بشدت تکان ندهيد. در صورت عدم مصرف ويال گرم شده که باز نشده است را مي توان حداکثر يک نوبت به يخچال باز گرداند. اما نبايد بيش از دو بار دارو را گرم کرد و در صورت عدم مصرف نوبت دوم، دارو دور انداخته مي شود

سوزن نبايد بيش از يک بار وارد ويال دارو شود و بهتر است تمام مقدار داروي موجود در ويال خارج شده و مقدار مورد نياز نوزاد در نوبت اول داده شده و بقيه دارو در سرنگ حفظ شده و نوبت هاي تکراري دارو براي همان نوزاد از داروي موجود در سرنگ استفاده شود. حين تحويز سورفکتانت نياز به اکسيژن اضافي رادر نظر بگيريد.
يک لوله معده شماره 5 فرانسوي را به اندازه طول لوله ي تراشه و رابط آن و حداکثر 5/0 سانتي متر بلند تر با يک خط کش يک بار مصرف استريل اندازه گيري نماييد و با روش استريل کوتاه کنيد و وارد لوله تراشه شده. تمام دوز سورفکتانت را داخل سرنگ بکشيد و سرنگ را به لوله ي معده آماده وصل کنيد. دوز دارو را به دو تا چهار قسمت تقسيم کنيد(مطالعات مختلف نشان نداده اند که تقسيم سورفکتانت به دو قسمت يا چهار قسمت تفاوتي در پاسخ نوزاد به درمان داشته است)و هر يک قسمت را از راه لوله معده آماده شده در داخل تراشه به شکل bolus در طي 3-2 ثانيه تجويز کنيد. در فواصل تجويز تقسيمات سورفکتانت، 60-30 ثانيه و يا تا زمان پايدار شدن وضعيت اکسيژن رساني به نوزاد با ونتيلاتور يا با بگ دستي ونتيله نماييد. تغيير پوزيشن نوزاد در حين تجويز الزامي نيست
پايش بيمار حين و بعد ازتجويز:
در حين تجويز ضربان قلب، رنگ پوست و مخاط ها، حرکت ( بالا و پائين رفتن) قفسه سينه، وضعيت اشباع اکسيژن شرياني با کمک پالس اکسي متري، فشار خون، باز بودن لوله ي تراشه و خروج سورفکتانت از لوله (ريفلاکس آن) را دقيقا کنترل کنيد.
اگر براديکاري و يا افت بيش از 15% در اشباع اکسيژن شرياني رخ داد سرعت تجويز را کم کنيد و يا تجويز را موقتاً متوقف کنيد و اقدامات زير را انجام دهيد

صداهاي ريوي را گوش کنيد.
علت بد حال شدن بيمار را بررسي کنيد و تا رفع مشکل بيمار را ترک نکنيد.
عکس ريه و بررسي گازهاي خون شرياني (با روش غير تهاجمي و يا تهاجمي) را بعد از تجويز انجام دهيد.
تا 2 ساعت در بالين بيمار حضور داشته باشيد.
خونريزي ريه را در نظر داشته باشيد.
با تجويز سورفکتانت بهبود سريع در حجم هاي ريه، بنابراين پزشک بايد با حضور دائمي بر بالين نوزاد، تغييرات مناسب را در تنظيمات ونتيلاتور داده تا از بروز صدمه به ريه و سندرم هاي نشت هوا بکاهد

تا 72 ساعت منتظر خونريزي ريه باشيد.

دانلود پاورپوینت تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن ،روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس
ساکشن تراشه را تا آنجا که امکان دارد انجام ندهيد(حداقل تا2- 1 ساعت ساکشن ننماييد.)
فشار خون متوسط شرياني نوزاد را چک کنيد و در حد قابل قبول نگهداريد.
هموگلوبين بيمار را بالا تر از 14 گرم در صد حفظ نماييد
تنظيم ونتيلاتور بلافاصله بعد از تجويز:
کسر اکسيژن دمي (FIO2) را با کنترل پالس اکسيمتر کم کنيد.(هر چند دقيقه 5 %)
با كنترل حركات قفسه سينه، PIP را کاهش دهيد. PIP را هر چند دقيقه 2-1 سانتي متر آب کاهش دهيد تا معمولا به حدود 12 سانتيمتر آب برسد (به شرط ثابت ماندن وضعيت اکسيژناسيون نوزاد).
در تمام مواردي که نوزاد سورفكتانت دريافت کرده است بايد سعي شود هرچه سريعتر از set-up ونتيلاتور کاسته شده و لوله تراشه خارج شده و نوزاد بر روي CPAP قرار گيرد
عوارض:
گرفتگي لوله تراشه حين تجويز سورفكتانت
براديکاردي و هيپوکسمي حين تجويز سورفكتانت
خونريزي ريه
تهويه بيش از حد با کاهش PaCO2 بعلت تغييرات سريع در کمپليانس ريه که بايد با کاهش تنظيمات ونتيلاتور آن را جبران نمود.
مستند سازي:
انديكاسيونهاي مصرف
نوع، مقدار و زمان تجويز
عوارض ايجاد شده در حين مصرف
پاسخ به درمان
رتنيو پاتي نارسيRetinopathy of Prematurity – ROP
رتينوپاتي (مشكلات شبكيه) در نوزادان نارس مي تواند سبب كوري شود. اين بيماري در گذشته ناشي از استفاده از مقادير زياد اكسيژن در دستگاه هايي بود كه نوزادان نارس در آنها نگهداري مي شدند ولي امروزه با پيشرفت در روش هاي نگهداري از نوزادان نارس، بروز اين بيماري كمتر شده است. عواملي كه نوزاد را در معرض خطر بيشتري براي ابتلا به رتينوپاتي قرار مي دهند
كم بودن وزن هنگام تولد (كمتر از 1.5 كيلوگرم)
زايمان زودرس (هفته 26 تا 28) هستند.

در نوزادان نارس رشد و تكامل عروق خوني شبكيه دچار اشكال بوده و عروق خوني غير طبيعي شروع به رشد مي كنند. مشكل رشد عروق غير طبيعي كه به آن نئوواسكولاريزاسيون نيز مي گويند اين است كه اكسيژن كافي به شبكيه نمي رسانند.
رتينوپاتي در نوزادان نارس بسته به شدت بيماري به 5 درجه تقسيم مي شود. پيشرفت بيماري به درجات آخر مي تواند سبب ايجاد زخم در شبكيه و عوارضي نظير جدا شدگي شبكيه، خونريزي زجاجيه، انحراف چشم، و تنبلي چشم شود. بسياري از نوزادان مبتلا به رتينوپاتي دچار نزديك بيني خواهند شد.
علائم و نشانه ها
از آنجا كه نوزاد نمي تواند علائم خود را بگويد والدين، متخصص كودكان و نوزادان و چشم پزشك بايد متوجه عوامل خطري كه احتمال ابتلا به اين بيماري را زياد مي كنند باشند. اين عوامل عبارتند از:
كم بودن وزن هنگام تولد (1.5 كيلوگرم يا كمتر)
نياز به اكسيژن در هفته اول پس از تولد
وجود مشكلي در سلامتي نوزاد بلافاصله پس از تولد
تشخيص و درمان

دانلود پاورپوینت تحلیل و بررسی انواع شیوه های حمایت تنفسی در نوزادان نارس وارزيابي نوزاد حين تجويز اكسيژن ،روش های حمایت تنفسی در نوزادان نارس
نوزاداني كه ريسك ROP دارند بايد در هفته 4 تا 6 پس از تولد معاينه چشم پزشكي شوند. چشم پزشك ابتدا با استفاده از قطره هاي گشاد كننده، مردمك را باز كرده و سپس با استفاده از افتالموسكوپ شبكيه را مي بيند. در حين معاينه پدر يا مادر بايد كودك را نگه دارند. صرف نظر از اينكه بيمار به درمان نياز داشته باشد يا خير بايد مجدداً در فواصلي كه چشم پزشك مشخص مي كند تحت معاينه قرار گيرد. معاينات دوره اي براي مشخص كردن اينكه پيشرفت بيماري متوقف شده يا خير و اينكه به درمان نياز وجود دارد يا خير لازمند.
درمان
بعضي از كودكاني كه بيماريشان در حد درجه 1 يا 2 است بدون درمان بهبود مي يابند. در موارد ديگر، در صورتيكه بيمار علائم بيماري درجه 3 يا بالاتر را نشان دهد درمان لازم است. براي جلوگيري از انتشار عروق غير طبيعي ممكن است مناطقي از شبكيه را با روشي بنام كرايوتراپي درمان كنند. در اين روش قسمت هايي از شبكيه منجمد مي شود. ليزر هم ممكن است بدين منظور استفاده شود. در هر دو روش زخم هاي دائمي در قسمت هاي محيطي شبكيه باقي مي ماند ولي در اغلب موارد اين روش هاي درماني در حفظ ديد مركز بيمار موفقند.

رتنيو پاتي نارسيRetinopathy of Prematurity – ROP
…

30 تا 70 درصد پروژه | پاورپوینت | سمینار | طرح های کارآفرینی و  توجیهی |  پایان-نامه |  پی دی اف  مقاله ( کتاب ) | نقشه | پلان طراحی |  های آماده به صورت رایگان میباشد ( word | pdf | docx | doc | )