دانلود پاورپوینت چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟

دانلود پاورپوینت چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟،از حسد تا غبطه

عنوان های پاورپوینت چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟،از حسد تا غبطه عبارتند از :

چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟
از حسد تا غبطه
چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟
درمان حسد
1. درمان نظرى

دانلود پاورپوینت چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟،از حسد تا غبطه
2. درمان عملى

فرق بين حسد و غبطه چیست
قسم دوم :
مرتبه اول اينكه :
دوم اينكه:
سوم اينكه :
چهارم اينكه :

غبطه، عامل حركت و بالندگي

نسبت غبطه و حسد

غبطه در اصطلاح

اشتباه در تطبيق

مطلوبيت غبطه

منابع:

تکه ها و قسمت های اتفاقی از فایل چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟،از حسد تا غبطه

از حسد تا غبطه
چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟
ابتدا باید فرق بین «غبطه» و «حسادت» بیان گردد. «حسادت» آن است که انسان از نعمت دیگران ناراحت شود و آرزوى از بین رفتن آن را داشته باشد؛ اما در «غبطه»، انسان از این که مثل دیگرى داراى فلان نعمت نیست، ناراحت است؛ یعنى، از نداشتن خود رنج مى برد و نه از بهره مندى دیگران و در نتیجه، آرزو یا تلاش نمى کند که نعمت از دیگرى سلب گردد؛ بلکه از نعمت دیگران خوشحال است و آرزو و دعا و تلاش مى کند که خود نیز به آن برسد. معمولاً در نعمت هاى عبادى و معنوى، مثل حال خوش در نماز و سجده نسبت به دیگران، حالت غبطه به انسان دست مى دهد.

درمان حسد
درمان حسد، دو رکن اساسى دارد؛ رکن اول درمان نظرى، یعنى شناخت ابعاد و نتایج حسد در دنیا و آخرت است و رکن دوم، درمان عملى آن است.
1. درمان نظرى
الف) باید دانست که غالباً حسد، نه تنها زیانى براى شخص مورد حسد واقع شده ندارد، بلکه چه بسا به نفع او است؛ زیرا اگر به فرض حسادت دیگران موجب غیبت یا تهمت او شود، این کار موجب از بین رفتن گناهان او و به دوش کشیده شدن آنها توسط حسود مى گردد؛ در حالى که انسان خردمند، هیچ گاه ضرر خود را نمى خواهد و هیچ ضررى از حسادت بالاتر نیست.
ب) خداوند بنابر حکمت کامل خود، نظام جهان را به گونه اى قرار داده است که انسان ها از جهاتى – چون استعداد، قیافه، مال، خانواده و… – با یکدیگر تفاوت هایى داشته باشند. یکى از حکمت هاى این مسئله، امتحان و آزمایشى است که باید برقرار باشد. اگر آدمى حقیقت این مطلب را براى خود تصور نماید و به عمق آن دست یابد، آن گاه بر موقعیت دیگران رشک نخواهد برد؛ زیرا همه این موهبت ها و تفاوت ها را به جهت جریان زندگى و فلسفه اى که در وراى آن است، مى داند.

ج) توجه به معاد و نعمت ها و درجات والاى پرهیزکاران در قیامت و آخرت، آدمى را از چشم دوختن به متاع دنیا باز مى دارد. خداوند در قرآن خطاب به پیامبر مى فرماید: «لا تمدن عینیک الى ما متعنا به ازواجاً منهم و لا تحزن علیهم؛1 چشم از این متاع ناقابل دنیوى که به برخى داده ایم [براى امتحان]، بازگیر و بر اینان اندوه مخور».
اگر آدمى حقیقت معناى «و رزق ربک خیرٌ و ابقى»؛2 را دریابد، دیگر چشم به امکانات و برخوردهاى این و آن نخواهد دوخت و عمر خود را بر سر این غصه گزاف نخواهد گذاشت.

نقد عمرت ببر و غصه دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قصه مشکل باشى
گرچه راهى ست پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشى
2. درمان عملى
الف) عمل بر ضد مقتضاى حسد در گفتار و کردار؛ مانند تواضع، خیرخواهى، خدمت به دیگران، شاد گشتن از رسیدن خیر به دیگران و ریشه کن کردن حسد از طریق نابود کردن خباثت هاى نفسانى (مانند تکبر، ریاست طلبى، دنیا خواهى و…).

ب) دعا در حق محسود؛ یعنى از صمیم قلب از خداوند بخواهد تا آن نعمت را براى آن شخص زیادتر بگرداند.
ج) هر گاه متنعّم بودن شخصى او را آزار داد، باید متذکر نعمت هایى شود که خداوند به او داده است؛ زیرا خداى کریم هیچ فردى را از همه خوبى ها محروم نکرده است.
د) در چنین حالتى باید افرادى را به یاد آورد که مشکلات ظاهرى بیشترى نسبت به او دارند.

و) باید عقل خود را با عمل تقویت کند. اگر انسان از نیروى عقل و خرد به خوبى استمداد جوید و آن را بر دیگر قواى خود حاکم ساخته، از آن پیروى کند، به تدریج، تقویت خواهد شد و هر اندازه به آن پشت کند و بر خلاف رهنمودهاى آن عمل کند، به تضعیف آن پرداخته است. یکى از راه هاى تقویت عقل، بسط معارف دین و پیروى دقیق از رهنمودهاى پیامبران است؛ زیرا تعالیم آنان بازگشاینده گنجینه هاى خرد فراروى انسان هاست.

ه) علت اصلى حسد، ناراحتى انسان از عدم موفقیت خویش است؛ یعنى چرا او پیشرفت نکرده و دیگرى رشد خوبى کرده است. و او به جاى تلاش براى رشد خویش، مى خواهد رشد دیگرى را متوقف کند. حال اگر انسان توجه داشته باشد که شکست دیگرى، هیچ کمکى به او نمى کند و نه تنها سودى براى او ندارد، بلکه چه بسا مشکلاتى نیز برایش به بار مى آورد، در این صورت، راه درست را انتخاب مى کند. راه درست، این است که به جاى تخریب دیگران، سعى کند خود را مانند آنان به موفقیت برساند. این حالت انسان (غبطه)، نه تنها بد نیست، بلکه موجب رشد و ترقى او مى گردد. بنابراین، مى توان با تبدیل حسد به غبطه، راه رشد و ترقى را براى خود باز کرد و از آثار منفى آن در امان ماند.

فرق بين حسد و غبطه چیست
هرگاه كسى اطلاع پيدا كرد كه خداى تعالى به ديگرى نعمتى تازه مرحمت فرموده، حال او يكىاز دو قسم زير خواهد بود:
قسم اول
از رسيدن نعمت به آن شخص ناراحت است و آرزو دارد آن نعمت از او گرفته شود كه اين حال را(حسد) مى گويند، پس حسد، دشمن داشتنرسيدن نعمت است به ديگرى و دوست داشتن زوال نعمت از اوست .

قسم دوم :
آن است كه كراهت ندارد از رسيدن نعمت به ديگرى ودوست ندارد زوال نعمت او را، بلكه دوست دارد كه مثل آن نعمت را خودش دارا شود بدوناينكه از ديگرى گرفته شود و اين حال را(غبطه)مى نامند.از امام صادق (عليه السّلام )مروى است :انّ المؤ من يغبط ولا يحسد والمنافق يحسد ولا يغبط.[1]مؤ من غبطه مى خوردولى حسد نمى ورزد و منافق حسد مى ورزد و غبطه نمى خورد.اما حسد چند مرتبه دارد
مرتبه اول اينكه :
دوست بدارد زوال نعمت ديگرى راهر چند زوال نعمت از ديگرى براى او نفعى نداشته باشد و اين بدترين مراتب حسد است .
دوم اينكه:
دوست دارد زوال نعمت ديگرى را به جهت آنكه آن نعمت به او برسد مثلاينكه كسى خانه يا زن جميله اى دارد و ديگرى مايل باشد كه از دست او خارج شود تا بهدست او برسد و در خباثت اين مرتبه از حسد و حرمت آن نيز شكى نيست ؛ چنانكه خداىتعالى مى فرمايد
وَ لا تَتَمَنَّوْا ما فَضَّلَ اللّهُبِهِ بَعْضُكُمْ عَلى بَعْضٍو آرزو نكنيدچيزى را كه خداوند تفضيل و برترى داده به آن، بعضى از شماها را بر بعضى دیگر.
سوم اينكه :
ميل نفس او به مثلآنچه ديگرى دارد باشد نه به خود آن چيز، اما چون از رسيدن به آن عاجز باشد ميلداشته باشد كه از دست او نيز برود تا با يكديگر مساوى باشند و اگر قادر باشد كه آننعمت را از دست او بيرون ببرد سعى مى نمايد تا بيرون نمايد

چهارم اينكه :
مثل سوم باشد ليكن اگر متمكن شود از اينكهآن نعمت را از دست او بيرون كند سعى نمى نمايد، دين و عقل او مانع مى شود از اينكهچنين كارى كند بلكه بر نفس خود خشمناك مى شود. و صاحب اين مرتبه را اميد نجات هست وميل نفسانى او چون مورد بغض و خشم اوست و از خودش و حالش بدش ‍ مى آيد مورد عفوخداوند خواهد بود.

غبطه و درخواست خوبي‌هايي همانند آن چه در دست ديگران است براي خود، امري جايز و مطلوب است و اين گونه آرزو و درخواست، جزيي از حسادت و امر ناپسند نيست؛ زيرا شخص با شناخت از نعمتي خواهان آن مي‌شود تا مايه رشد و بالندگي وي شود، بي آن كه خواهان زوال آن را از دست ديگري باشد.

غبطه، عامل حركت و بالندگي
انديشه‌ها و رفتارهاي به ظاهر همانندي را مي‌توان يافت كه در باطن و حقيقت خود بسيار متقابل و متضاد هم مي‌باشند، به گونه‌اي كه جز براي خردمندان، امكان يافتن تفاوت ميان آن‌ها فراهم نيست. از اينرو بسياري از مردم در دام شباهت‌هاي آن گرفتار مي‌شوند و به اين تفاوت‌هاي ريز، جزيي و اندكي نمي‌نگرند كه تفاوت ماهوي ميان دو انديشه و رفتار پديد مي‌آورد. به عنوان نمونه عمل زناشويي، در ميان كساني كه به ظاهر يك رفتار مشترك را انجام مي‌دهند، در اصل بسيار متفاوت و متقابل است. لذا در تمامي اقوام و ملل جهان، كساني كه بيرون از دايره سنت‌ها و آداب و رسوم عمل مي‌كنند، به عنوان زناكار و بدكار شناخته و مجازات مي‌شوند و تنها كساني كه درون دايره آداب و رسوم عمل مي‌كنند، تكريم و تجليل مي‌شوند.

دانلود پاورپوینت چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟،از حسد تا غبطه
در حقيقت يك عمل و رفتار به ظاهر همانند، گاه به عنوان هنجار و گاه ديگر به عنوان ناهنجار، شناخته و با آن تعامل مي‌شود. يكي از حالات انساني كه از چنين موقعيت متشابه برخوردار است مسئله آرزوي چيزي را داشتن است كه اگر به شكل غبطه باشد به عنوان هنجار و خويي پسنديده و اگر به شكل حسادت بروز كند به عنوان ناهنجار و امري ناپسند و زشت مي‌شود.

نسبت غبطه و حسد
واكنش آدمي نسبت به آن نعمات ديگران، به دو شكل متضاد و متقابل بروز و ظهور مي‌كند كه از آن به حسادت و غبطه ياد مي‌شود؛ زيرا گاه انسان پس از آگاهي و شناخت نسبت به نعمتي در دست ديگري، آرزو مي‌كند كه آن را براي خود داشته باشد و ديگري از آن محروم شود كه از آن به حسادت ياد مي‌شود و گاه ديگر، آرزوي داشتن نعمت را مي‌كند بي آن كه خواهان زوال آن از ديگري باشد.

حسادت، حالتي از انسان است كه در آن شخص خواهان داشتن نعمتي مي‌شود كه در دست ديگري است و مي‌كوشد تا آن را به دست آورد به طوري كه خود از آن بهره مند باشد و شخص ديگر از آن محروم شود. البته اين حالت و آرزو، گاه تنها به شكل امري قلبي، باطني و دروني است كه در صورت ناتواني از دست يابي به آن نعمت، تنها موجب آسيب به شخص حسود مي‌شود؛ ولي گاه ديگر از امر باطني و دروني به امري ظاهري نيز تغيير ماهيت و شكل مي‌دهد و حسود مي‌كوشد تا به هر طريقي شده آن نعمت را از دست ديگري بيرون آورد و خود از آن بهره مند گردد. در اين حالت است كه آسيب حسادت افزون بر حسود به محسود عليه نيز مي‌رسد.

دانلود پاورپوینت چگونه مى توان صفت رذیله «حسادت» را از خود دور ساخت و آیا غبطه نیز ناپسند است؟،از حسد تا غبطه
خداوند در آيه پنجم سوره فلق به حسادت فعلي اشاره مي‌كند و نسبت به آن هشدار شديد مي‌دهد و مي‌فرمايد كه تنها راه فرار از چنين حسادت‌هاي پرخطري پناه بردن به خداوند است. اما واكنش ديگر انسان نسبت به نعمتي كه در دست ديگري است، آرزوي داشتن آن نعمت براي خود است بدون اين كه اراده زوال آن را از ديگري داشته باشد. چنين حالتي را غبطه مي‌گويند .

البته زبان شناس و لغوي معروف، ابن منظور درباره معناي غبطه مي‌نويسد كه اصولاغبطه، حال خوش و نيكو است.1براين اساس، غبطه نمي‌تواند واژه‌اي باشد كه براي بيان حالت خاصي كه بيان شده به كار رود .

غبطه در اصطلاح
اما در كاربردها به ويژه در علوم اخلاق و تربيت، اين واژه براي بيان حالت خاص بيان شده است. به سخن ديگر، غبطه هر چند كه در لغت عربي به معناي مطلق حال خوش و نيكو است؛ ولي در كاربردهاي خاص و اصطلاحات علوم اخلاقي و تربيتي، به معناي حالت خاص مي‌باشد. از اين رو نراقي در كتاب مشهور جامع السعادات مي‌فرمايد: غبطه در اصطلاح عبارت است از: آرزو كردن آن چه مايه صلاح ديگري است براي خود بدون اين كه اراده زوال از او داشته باشد.

2 نكته‌اي كه در اين تعريف مورد توجه و تاكيد است، واژه تركيبي «مايه صلاح» است. به اين معنا كه غبطه مي‌بايست نسبت به چيزي باشد كه صلاح شخص در آن باشد. حال اگر نسبت به چيزي كه مايه صلاح نيست بلكه در مسير بالندگي و رشد وي خلل ايجاد مي‌كند ولي شخص به آن چيز علاقه‌مند است و آرزوي داشتن آن را دارد، نمي‌تواند مصداقي از غبطه باشد.

بنابراين مي‌توان گفت كه در حسادت، حالت خوش و نيكي براي حسود وجود ندارد و متعلق حسادت مي‌تواند مايه صلاح و نيكويي باشد و مي‌تواند نباشد و ديگر آن كه در حسادت، شخص آرزوي زوال نعمت از دست محسود عليه را دارد. اما در غبطه، شخص حالتي خوش دارد و آن چه را مي‌خواهد و آرزو مي‌كند امري است كه مايه صلاح و بالندگي و رشد اوست و خواهان حفظ نعمت در دست ديگري است و زوال آن را نمي‌پسندد.و در واقع حس انحصار طلبي ندارد و آرزو نمي كند كه \”كاش فقط من ميداشتم و لاغير \”.

با توجه به نكاتي كه گفته شد مي‌توان دريافت كه اصولا چشم دوختن و آرزوي داشتن مال و منال دنيا به عنوان يك اصل و هدف نمي تواند به عنوان مصداقي از غبطه باشد، زيرا در تحقق مفهوم غبطه لازم است كه متعلق غبطه امري باشد كه مايه صلاح شخص است. بر اين اساس نمي‌توان آياتي چون 88 سوره حجر و يا 131 سوره طه و 79 و 80 سوره قصص را مصاديقي از غبطه دانست؛ زيرا در اين آيات از آرزوي داشتن مال و منال دنيا به عنوان يك اصل وهدف اصلي سخن به ميان آمده و چنين آرزويي نكوهيده شده است. در آيه 196 سوره آل عمران نيز شوكت ظاهري و قدرت دنيوي ومادي و بهره‌هاي دنيايي كه آرزوي كافران است سرزنش شده است كه اين سرزنش نيز ارتباطي با اصطلاح غبطه ندارد.

اشتباه در تطبيق
برخي غبطه را به دو شكل غبطه پسنديده و ناپسند دسته بندي كرده‌اند كه با توجه به تعريف و اصطلاح گفته شده، چنين دسته بندي نادرست است؛ زيرا غبطه با تعريف پيش گفته علامه نراقي در همه حال پسنديده است و مواردي كه در آيات پيش گفته است بيرون از دايره تعريف پيش گفته است؛ زيرا متعلق آرزو در اين موارد، اموري است كه نمي‌تواند مايه صلاح شخص باشد بلكه عاملي مهم در برابر بالندگي و كمال و رشد انساني است.

اما مي‌توان براي آن توجيهي بيان كرد. به اين معنا كه برخي از افراد گمان مي‌كنند كه داشتن مال و قدرت ظاهري و شوكت دنيوي، عامل بالندگي و رشد و كمال ايشان است و در حقيقت در تطبيق اشتباه مي‌كنند و چيزي كه مايه صلاح نيست به عنوان مايه صلاح مي‌شمارند. با اين همه، چنين مواردي كه به عنوان اشتباه در تطبيق از آن ياد مي‌شود، بيرون از دايره غبطه نيست و نمي‌توان آن را به عنوان غبطه ناپسند معرفي كرد؛ بلكه چنين مواردي نيز از مصاديق غبطه است كه به سبب اشتباه در تطبيق امري را كه مايه صلاح او نيست مايه صلاح دانسته و آرزوي داشتن آن را كرده است .

به هر حال، غبطه به عنوان امري پسنديده دانسته شده و نمي‌توان آن را به دو بخش پسنديده و ناپسند دسته بندي كرد، چنان كه حسادت را نيز نمي‌توان به دو بخش پسنديده و ناپسند دسته بندي كرد؛ زيرا هر نوع حسادتي ناپسند و زشت است؛ هرچند كه حسادت داراي مراتب از نظر شدت و ضعف است كه حسادت فعلي، زشت تر و بدتر مي‌باشد
خداوند در آيات پيش گفته از پيامبر(ص) و مومنان مي‌خواهد كه نسبت به مال و منال دنيايي كه در دست كافران است يا قدرت و شوكتي كه ايشان در دنيا از آن برخوردارند غبطه نخورند، و اصولا اين موارد چيزي نيست كه انسان نسبت به آن آرزويي داشته و غبطه بخورد؛ زيرا اين امور مايه صلاح بشر نيست …

30 تا 70 درصد پروژه | پاورپوینت | سمینار | طرح های کارآفرینی و  توجیهی |  پایان-نامه |  پی دی اف  مقاله ( کتاب ) | نقشه | پلان طراحی |  های آماده به صورت رایگان میباشد ( word | pdf | docx | doc | )